****

Czasem mnie nachodzi myśl
aby skrócić swoje dni
Po co? – pytam ślepy los
życie dałeś właśnie mi
Może tylko dla zabawy
tak jak innych ludzi wielu
Czy też jestem przeznaczony
do poważnych, wyższych celów
Życie płynie jak przez palce
rok, dwa czasem nawet pięć
I choć coraz bardziej z górki
do wędrówki słabsza chęć
I kto zajdzie na mój pogrzeb
kiedy drogi będzie kres
Czy przyjaciół tłum
czy może parszywy, kulawy pies

uważam, że wiersz ten zbyt mało ma w sobie poetyckiej tajemnicy. Jest oczywisty - kawa na ława, brak czarujących metafor, oryginalnych, przykówających uwagę rymów. Nie zachęca do przemyślen, nie intryguje, żaden wers nie zsakakuje. Co prawda zgrabnie,lekko napiasany, nie trafił jednak w me gusta
pozdrawiam serdecznie

Dobra rymowanka. Niestety tylko rymowanka :( Płynnie się czyta, ale nic nie wnosi do życia, nic prócz żalu i nadziei. Nic wielkiego.
Acha, jeszcze wers: "kiedy drogi będzie kres" - ten kres, to zbyt sztywne sformułowanie, zbyt poważne jak na tą rymowankę ;)

Pozdrawiam serdecznie

I tak lepiej niz się spodziewałem ;)))

Pozdrawiam

Tomku - o pogrzebie to zdąrzysz jeszcze pomyśleć - tyle przed Tobą jak przed każdym i tak sobie myślę - dałeś czadu w tym wierszu i pewnie gdzieś na jakimś przystanku znów się spotkamy tam już teraz uśmiech rezerwuję dla Ciebie - pomyśl o sobie żywym poetą - bo życie jedno i nikt nie da Ci drugiego jak to juz ktoś mi mówił tu

pozdrówko W_A_R