Zjawiska Barwne

wyciągam szyję
zalana światłem twarz
oczy karminem zamyka

leniwy strumień
rozciąga barwy
do ucha szepcząc
Vincenta

rozsypać palce
na gwasz

gestem westchnienia wiedziona
zdejmuję fałsz
wrażeniem zmysłu
kładąc przestrzennie
widzenie

tańcz
krok przed zaćmieniem

aktu ostatnie muśnięcie
nasycam milczeniem

To zabrzmiało troche jak pornografia Jasne, że żartuje. Mimo, że za bardzo takich form nie lubie, to jednak podoba mi sie taka odrobina niedopowiedzeń...i czytało sie w miarę okej...serdecznie pozdrawiam bardzo ... końcówka zdecydowanie mną porwała
czarna_owca

malarstwo impresjonistów przypomina mi niekiedy program współczesnej
poezji;sprowadzić go można do krótkiego zdania:pisz tak jak czujesz,jak
oglądasz otaczającą Ciebie rzeczywistość. Espresja
polączna z barwnym widzeniem to cel niezwykle trudny do osiągnięcia.
Mało komu to się udaje,nie wspominając już
o " sztukatorach słowa". Gorąco pozdrawiam i podziwiam
za umiejętność malowania słowem.

W porównaniu z wierszem MY- to rarytasik! Schrupałam go az mi sie uszy trzęsły!
Pozdrawiam i czekam na więcej

Serdeczne dzięki za wszystkie komentarze.

Czarna Owco, mam nadzieje, że to był jednak żart, w przeciwnym razie przestanę pisać - nie lubię siać zgorszenia .

e-m-e-m, to był strzał w 10 - wiersz ukazuje proces powstawania obrazu oraz emocje, jakie towarzyszą malowaniu.....tylko zastanawia mnie jedno - skąd wiedziałeś, że kocham impresjonistów?

Pelmanie, Twoja obojętność byłby dla mnie ciosem, nadal się uczę i wciąż potrzebuję wskazówek - liczę więc na wsparcie z Twojej strony i wytyczne do dalszej pracy.

Paulinko, Twoja obecność jest dla mnie bardzo budująca. Serdecznie Ci dziękuje za ten smaczny komentarz.

Pozdrawiam wszystkich bardzo gorąco

Aneta

...dobry

dobry wiersz

...dzenia

Kai, dzięki

Ukłoniki

Aneta

hmmm... wydaje się ładny tylko trochę trudny do zrozumienia przynajmniej dla mnie