drugi wymiar

jest jeszcze jedna płaszczyzna mnie
czarna płaska bakelitowa
zapis rowków trwały lecz tymczasowy
szukam igły chociaż jest passè
ale bardziej realna niż strumień fotonów
przez który pękam na krawężnikach

ta forma nie wzdryga się przed dotykiem
obcej płaszczyzny potrafi zniknąć ją całą
twarzy i tak nie ma nikt poza banknotami
a te zdarzają się nieczęsto smutni outsiderzy
sponiewierane ćwiczą zapasy z wiatrem

dla niego jestem nietykalna w tym wymiarze
tu zawsze jest oko cyklonu wsypane do komór gazowych
z których się składam i rozkładam codziennie jak origami
tyle że zaczynam się przecierać na krawędziach
i zapominam wzoru

z muzyki zostały tylko trzaski
nie do zniesienia dla takiego melomana jak ty
przestałeś rozumieć słowa
i patrzysz z żalem że nic już ze mnie nie będzie
więc szukam sobie miejsca w archiwum
bo świat już się nie zakręci



[sub]Tekst był edytowany przez joaxii dnia 04-02-2004 09:09.[/sub]

Nigdy nie przypuszczalem, ze wiersz w takim stylu spodobalby mi sie, a tu taka niespodzianka - jest dobry. Naprawde gratuluje, jestem pod wrazeniem. Pozdrawiam
Ignacy

oyey, słyszałeś kiedyś takie słowo jak: "ewolucja"? A poza tym kobieta zmienną jest. Jeżeli chodzi o zawartość mnie - to jest zbyt osobiste pytanie. A jeśli chodzi o mody - to ile w tobie jest rozumienia poezji, a ile udawania, że ją rozumiesz?
Z "uronicznym" pozdrowieniem, j. :)