Bóg nie przyszedł na mój pogrzeb

Bóg nie przyszedł na mój pogrzeb
czekałem aż wszyscy odeszli
wbito krzyż drewniany
w kopczyk usypany o zmierzchu
nie przyszedł świety Józef
ani żaden anioł
czekałem jeszcze dłużej
w końcu się rozpadało
deszcz bębnił o blachę
gdzie było moje nazwisko
o blachę deszcz bębnił
...to wszystko

słabe - czekałem aż ...- a gdzie miał pójść - zdaję sobię sprawę, że to pewnego rodzaju zabieg, ale czemu ma służyć?

drewniany krzyż - anachroniczne.

chyba o blaszkę - blaszkę na drewnianym krzyżu - musiało zacinać.

przesadzony wiersz, brak polskich fontów, bezpodstawne użycie znaków interpunkcyjnych - skąd pomysł, żeby wielokropek przerzucić do ostatniego wersu - jaki ma to cel?

na nie

To wszystko po to abys mial co komentowac .Twoje wiersze sa zalosne.

dziekuję w takim razie za trud włożony w dbanie o to, żebym się nie nudził

rozumiem, że nie przepada Pan za krytyką

proszę sobie następnym razem głowy mną nie zawracać i zamiast coś pisać, przejśc się na spacer

nie jest Pan w stanie sprowokować mnie komentarzem tak niskich lotów

pozdrawiam

Szanowny panie - jak już wspominałem wcześniej, pańskie dokonania niezbyt mnie interesują, chociaż życze sukcesów jak największych. Jednak to kolejny pański utwór, ktory mnie zupelnie nie przekonuje.
I lepiej nie wyklinac krytyków, jeśli zdecydował się pan akurat tutaj umieszczac swoje, powiedzmy, wiersze. Przecież decyzja wydawania się nalezy do autora - a za niego mowi tekst. a jaki on jest, każdy widzi.
Miałem byc złośliwszy, ale jednak rezygnuje.
Pozdrawiam.

Oni wszyscy przyszli na twój pogrzeb, tylko tyś ich nie zauważył... albo nie chciał zauważyć...
Nie ganię tego wiersza jak moi przedmówcy, uważam, że coś w nim jest zajmującego i godnego zastanowienia.
A może ich nie zaprosiłeś...???
Pozdrawiam Piast

ps. wielokropek w tym kontekście jest na dobrym miejscu.

A co czasem nie zacina?

Treść taka sobie, forma mnie przekonuje, ale coś za bardzo brzmi mi na końcu "o szyby decszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny" itd.

Może to po prostu ten deszcz.

Pozdrawiam

Ale to tak fajnie powiedzieć sobie czasem: jestem taki biedny, mały żuczek, nikt mnie nie kocha, nikt mnie nie rozumie, nikt nie będzie żałował, kiedy umrę, nawet anioły i święci mnie opuścili, w nic już nie wierzę i będę sobie płakał... Każdy czasem tak ma. Naprawdę, to nie ironia. Podoba mi się ten wiersz. Na mnie też deszcze niedobrze wpływają. Czasami trzeba się nad sobą porozczulać, bo to przynosi pewna ulgę. (Byle nie przesadzać).