Międy świadomością a snem...

Między śiwadomością a snem...
Zawieszona w przestrzeni
Między nocą a dniem...
Stworzona z światła i cieni

Unosi się rozmyta
Budzi wspomnienia
Do umysłu przenika
Obietnicą wytchnienia

Blask uśmiechu... niewyraźny
Krótki błysk w oku
Ruch brwi każdy
Cichy głos o zmroku

Budzą się zmysły
Rzeczywistość zanika...
Z toni bezdennej wyszły...
Ja w niej się zamykam

Między świadomością a snem...
W nadziei promieniu
Między nocą a dniem...
W tęsknym uniesieniu
[sub]Tekst był edytowany przez Krzysztof Butkiewicz dnia 30-11-2003 15:56.[/sub]

Wrociles!!!!!!!!I to doslownie wejsciem smoka!!!!!

lekki i przyjemny w czytaniu
wprowadza w stan rozluźnienia :) jakby właśnie zabierał w ni to jaźń ni to sen..

Serdecznie pozdrawiam
Natalia


P.S. wydaję mi się, że powinno być "w nadziei promieniu" ....
tak w ogóle to pięknie ujęte...promień nadziei...

Tak Dormo, wróciłem... tylko nie wiem na jak długo :)

Natalia... masz rację... mój jakże głupi błąd ... już poprawiłem... dzięki...

Co do wiersza to miał on właśnie wprowadzać w stan podobny do tego zaraz po przebudzeniu się kiedy to jeszcze nie wiemy czy śnimy, czy to może już dzieje się na jawie... nie wiem w jakim stopniu mi się to udało...

dzięki za komentarze... Pozdrawiam
[sub]Tekst był edytowany przez Krzysztof Butkiewicz dnia 30-11-2003 16:02.[/sub]