Samotny

Autobusem jeżdzę często,
Rzadko okazja przygarnie -
Choć zimno i mokro i -
...i to uporczywe stanie.

Potrzebuję go jak snu,
Drugim sercem jest.
Bez niego przyszłość niepewna,
i może umrę gdzieś...

On jest jak wiersz.
Też cene swą ma --
Bo kto w modzie o poezję
na ławce w parku dba. (ja!)

Gdy iskry przyćmią,
Refleksje wzniosą.
Zaniosą ... dostarczą. Ech!
I gdy ten deszcz... i gdy przyjaciela nie.

Jedna rzecz mi spokoju nie daje,
Bo choć autobus tłoczny,
I na tylu przystankach staje,
To taki powracająco samotny.

Sukienki ziewają spodnie od radości jęczą.
Kłęby myśli w horyzont wbite.
I jadą ludziska... jadą na życiową bitwę.
Po niej wiersze czytają - wiersze niezwykłe.

Jak oddech - jak serce - jak ręka w potrzebie.
Jadą - recytują i śnią o spełnionym gniewie,
i jak w samotnym autobusie wbite --
Bezmyślnie oczy mają - w mijające życie.

A gdy wysiądą - no cóż,
Wspominałem już o bitwie.

przemyślany wiersz,
pełen życia i prawdy,

Choć zimno i mokro i -
...i to uporczywe stanie.
obraz z życia większości studentów, mój również...

wiersz zmusza do przemyśleń i dlatego jest dobry,
a może mi bliski, choć podejrzewam, że i inny się znajdą...

Pozdrawiam,
Kai Fist

chyba miałam zaćmę, że niezauważyłam tego wiersza...

piękny Sewek, naprawdę, zabieram sobie i czytać będę.
wiesz? bije od wierszyka, który na marginesie czyta się wyśmienicie, dawno nie czytałam tak lekko wiersza, bije od niego pesymizm, ale jakoś widzę go na wzór worków pod oczami umęczonego człowieka, zapudrowane nienajlepiej, przez rutynę, tak na odwal. Tzn, nie zrozum mnie źle, bo to jest w tym wierszu świetne właśnie.

mocno poruszona wierszem serdecznie pozdrawiam
Natalia

P.S......phiii już wiem czemu niezauważyłam :) no w początkujących! co on robi w początkujących ?! Sewek!
[sub]Tekst był edytowany przez natalia dnia 27-11-2003 21:32.[/sub]