zwijam się

zwijanie naleśników jest jak
zwijanie latających dywanów
i jak rurki z bitą śmietaną.

zwinięte horyzonty jesiennych
liści, zasuszone, zwinięte pokątnie
myśli
przekornie czyjeś, jeszcze ciepłe.

zawinięte w zieloną chustkę
listy i w kłębek zwinięte
lisy - w kącikach ust.

Odniosłem wrażenie, że starała się Pani udziwnić na siłę. Udało się - jest dziwnie, ale dla mnie mało czytelne i nie warte powrotu.


Adam

Panowie nie rozumiecie kobiet, my nawet przy nalesnikach cos myslimy, moze sa to czasem mysli "zawiniete" lub ukryte, ale zawsze cos w nich jest.

A ja sam muszę zwijać naleśniki i wtedy myślę o tym, żeby aktualnie używane nadzienie smakowicie się umieściło w centrum zwijanej materii. Od czasu do czasu kotu uda się też takie cudo zwinąć i ucieka przez kuchnię, ale pies często tego naleśnika kotu zwija i też ucieka. Nie wiem, czy wtedy myślą, ale myślę, że lisy w kącikach ust nie wyglądają dobrze. Tyle razy powtórzony motyw zawijania też nie :)))
Pozdr.

często zwijam naleśniki ale nie znalazłem analogii do dywanów - być może pomyślę o tym przy następnym zwijaniu :)

pozdrawiam
Piotr Mogri

zwinięte horyzonty jesiennych
liści, zasuszone, zwinięte pokątnie
myśli
przekornie czyjeś, jeszcze ciepłe.

zawinięte w zieloną chustkę
listy i w kłębek zwinięte
lisy - w kącikach ust.

mnie się bardzo podoba tak:)

zwłaszcza listy zawinięte zw zieloną chustę...

pozdrawiam:)