z fotografią w tle...

staram się
zapamiętać twoją
uśmiechnięta twarz
z małą łezką w kąciku twego oka
liczę pełnie księżyca które jeszcze nas
dzielą na pół
spoglądam ze strachem na twoje
zdjęcie
jak ślicznie wyglądasz w niebieskiej
sukience
staram się
nie zapomnieć cię

Pewnie nie powinnam się wypowiadać, bo jeszcze do niedawna sama pisałam w ten sposób, ale trudno. Wiersz jest ładny, owszem, ale niestety nie dobry. Mało oryginalny, zbyt dosłowny. Jedyne, co mi się spodobało tak naprawdę, co uważam za dobre, to:
"liczę pełnie księżyca które jeszcze nas
dzielą na pół "
choć też bardzo odkrywcze to nie jest. W wierszu pojawiaja się wszystkie wytarte atrybuty wiersza o miłości: łzy, uśmiech, twarz, niebieska sukienka, księżyc. Dobry wiersz powinien być inny, powinien mieć coś, co zakorzeni go w pamieci czytelnika, wyróżni go. Musisz jeszcze dużo popracować, choć materiał z Ciebie na poetę chyba jest. Szkoda byłoby to zmarnować. I nie przejmuj się - kiedyś sam zobaczysz, dlaczego ten wiersz nie jest dobry. Pozdrawiam, j.