Z daleka wrócę

Z daleka wrócę pod dach rodzinny
być może szczęście odnajdę znów
tu nie spotkałam go przecież nigdy
choć padło o nim tysiące słów

Z daleka wrócę być może wiosną
kiedy się kwieciem pokryje sad
powróci szczęście falą radosną
i znowu będzie tak jak sprzed lat

Zostawię wszystko wrócę do domu
na cóż mi obcy i zimny kąt
teraz mi ciężko tak jak nikomu
zostawię wszystko powrócę stąd

@joanna53 Jest taka wielka nadzieja w Twoim wierszu , taka troszkę dziecięca, szczera . Lubię takie klimaty. Podoba mi się wiersz.

Oddalenie, emigracja to trudny wybór i każdego nachodzą podobne myśli. Pozdrawiam

na szczęście wiersz nie jest o mnie,

dziękuję za komentarze i życzę dobrej nocy:)

Witam   - podoba mi się jestem na tak.

Prosta treść, ale niesie dużo ciepła i tęsknoty za rodzinnymi stronami.

Ostatnim wers jest.. chyba.. błędnie zapisany, bo... powrócę.. raczej stamtąd, dlatego,

wg mnie, poprawniej byłoby.. wyjadę stąd... tzn. chyba bardziej 'zleje się' z treścią.

Pozdrawiam.

Tekst pełen tęsknoty. Żyć daleko nie jest łatwo. Wiem, bo przerabiałem.

@Nata_Kruk dobrze sugeruje. Wers jest ciut niefortunny. Można by w sumie całą ostatnią strofkę trochę inaczej skomponować np.

Zostawię wszystko wrócę do domu

na cóż mi obcy i zimny ląd

teraz mi ciężko tak jak nikomu

powrócę w ciepły rodzinny kąt

Pozdrawiam. FK.