Enigma

Gdzie się podziały szczęśliwe chwile
te, które życie motylich skrzydeł
delikatnością barw uwodziły,
i tak jak one cudowne były.

Czas je pochłonął jak chłodna studnia
rześki poranek i żar południa.
I choćbyś wzywał magiczne moce,
będą wspomnieniem, lecz to już dosyć.

Bo nie ma w życiu nic szczególnego,
co nie przemija, choć nie chcesz tego.
Pamięć koduje coś w labiryntach,
Być może ważne i bardzo piękne.

I tak zostaną już utrwalone,
Przez dziesiątki lat w mózgu połowie.
Są jak twardy dysk, odtworzyć możesz
te, które cenisz o każdej porze.

Dla 'milczenia owiec',

Pięknie  dziękuję.

Nie  wiem  czemu tego  nie wyświetlił.

Uśmiech, pozdrowienia  jako  dodatek  za  życzliwość.