Sprawiedliwość nocy

aby wzrok nie wyłowił z tęczy
niepokornej namiętności ognia
co buchając się ciągle męczy
jak księżyc goniąc sny za dnia

Cierni młot krzywdy jest winien
bo skrzywił świętość i jej cenę
jak wataha bestialskich hien
budząc tu bezkresną gehennę

a gwiazdy srogi widząc koniec
i krzywdę krwawych mych łez
rozpoczęły ostatni swój taniec
mając tutaj na zagładę kilka tez

spadają miecze z korony nocy
w cele okropieństw i szaleństwa
ocaleli tylko ci wróżbici i prorocy
bez grzechów człowieczeństwa

gdy ziemia zniknęła z kosmosu
w loży świętych zasiadła świta
zbawcy ów Idei bez cienia ciosu
z przeznaczeniem byli już kwita

Autor: