Rozkład Urodzin

Cierpienie wiruje na wstecznym biegu. Karmelowe ciernie ranią świeczki na urodzinowym torcie. Uśmiechnij się dziecko. Masz nadzieje na dmuchnięcie. W pętelce kolorowej wstążeczki gnije pomarszczona twarz. Nie roń łez. To jeszcze nie twoja. Obca. Tego drugiego. Całe życie przed tobą. Przynajmniej tak mówią. Choć lukier na bagnie bardzo cienki. Tyle możliwości wyboru pośród łanów zbóż.

Jesteś jezdnią. Szaleńczą furią pędzisz po kierowcy. Siedzi w nim samochód. Korzenie drzew w szybkim bezruchu, rzucają cienie na błękit w najwyższym dole. Przeraźliwe pohukiwanie cząstek ciszy, bębni o suche krople deszczu. Wiatraki napędzają wiatr. Mielą ziarno kwadraturą koła. Trójkątne słońce grzeje mroźnym ciepłem, a gdzieś tam, na podszewce wszechświata, biała dziura więzi w sobie mrok.

Lecz ty widzisz ciemną postać. Ma prześwitujące ciało. A wewnątrz pełno czasu. Odmierzają zegary. Ubywa ich. Wskazówki przebijają ciało. Czy skorzystasz? Musisz zwolnić, by prędzej biec. Szaleństwo kryje ciebie w sobie. A może tylko zwykłe życie przemija. Czy widzisz, czy tylko patrzysz?

W powiewach lepkiego wiatru szybują oderwane skrzydła urodzin. Szkarłatem odcinają pióra. Słyszysz wilgotne, miękkie stukanie.

Przyszli. Możliwe, że nie wszystko stracone. Cień nadziei ściemnił galaretkę. Za wcześnie, żeby było za późno. Jesteś gorzkim cukierkiem w słodkim opakowaniu. Może znajdzie się chociaż jeden, który nie pogardzi. Zje całość

Chociaż cuchniesz i dławisz.

*

W kłosach bielą śniła chlebem.

Czas minął.

A był dla ciebie.