W dniu śmierci

Podobają Ci się moje teksty? Zapraszam tutaj: 

***

W dniu śmierci

Spadłam ze schodów

do nieba; na szczęście, złamałam tylko serce.

Nie ufam ludziom,

nawet jeśli widzę ich oczy.

Sprzedałabym myśli

po okazyjnej cenie, ale nie ma chętnych.

Zatrzasnęłam za sobą powieki,

chcę pozostać sam na sam z miłością.

Gdzie twoja samotność?

Znów wypożyczyłeś ją niewłaściwej osobie?

Biegnę, usiłując dogonić śmierć;

niestety, ta jest szybsza.

Wyprałam dziś sumienie,

nie wszystkie plamy się wywabiły.

Znów chowam się pośród czterech ścian

mojej głowy, próbuję prześcignąć

niedokończoną wiarę.

Przeciskam się przez tłum,

jak zwykle w przeciwnym kierunku.

Usiłuję odszukać przeszłość, lecz ta ukryła się

za plecami czasu.

Moja dusza kończy dziś

sto dwadzieścia dziewięć lat.

Zgubiłam gdzieś jutrzejszy sen,

pozostała mi jedynie nocna lampka.

Nie wiem, czy warto czekać na życie,

które rozpoczęło się przed nami.

Kupiłam dziś nadzieję

po okazyjnej cenie, nieużywaną.

Mógłbyś obudzić mnie

w dniu mojej śmierci?

Odnoszę wrażenie, jak gdyby prawie każde kolejne dwa wersy miały stanowić niepowtarzalną sentencję o samoistnym żywocie. To mnie rozprasza i nie pozwala na ogarnięcie całości wiersza.

Dzień dobry.

"Zatrzasnęłam za sobą powieki", "Wyprałam dziś sumienie" - perełki słowne.

Pozdrawiam. FK. 

@Koziorowska. Przeczytałam Twój wiersz z ogromnym zainteresowaniem. Dopracowany, przemyślane każde słowo. 

Najbardziej porusza:

To tak, jakby położono nagrobek i czekać, aż pojawi się Dobro. 

To trudne dla mnie. 

Pozdrawiam J.