Zostań

ZOSTAŃ 

Nie mogę słuchać

dobrej muzyki bo

każda dotyka mnie

jak bajeczny statek 

tratując myśli wyżyn. 

Bronię się tak ciszą

różową nad neonowym

betonem i czuję moc jej,

która szelestem

bezkresu budzi we

mnie spokój i myśli

przechodzące jak

nietrwałe fale,

nieuchwytne w

swym życiu krótkotrwałości. 

Czekałem na te

tygodniowe zdania i

tęskiłem za Tobą poezjo,

za Twym promieniem

podróżującej szyby.

Ty sprawiasz, że kwiat

odżywa na nowo,

płonąc niebieskawymi

uderzeniami chwil. 

Przychodź do mnie

częściej i zostaw

po sobie życie z

piórem oraz chęci. 

Zabierz mnie do ziemi

niczyjej, targanej

wiatrami niosącymi

nas w tą porę czerwieni nieba. 

D. S. M. 

Ciekawa kolorystyka, podoba mi się. 

Pierwszy wers drugiej strofy - brzmi nienaturalnie. Podobnie "moc jej". "Nietrwałe fale", "nieuchwytne krótkotrwałości" -blisko siebie trącają tautologią. Literówki w "tęskniłem" i "podróżującej". I w końcówce - tę porę powinno być. 

Poza tym, wiersz wymaga wg mnie ostygnięcia, ale ma coś w sobie

Pozdrawiam, 

D.

Także kocham poezję, boli mnie wszystko, jeśli ktoś ją okalecza i dobija. Ładnie przekazujesz to, bo czujesz, jest w tym coś niezwykłego.

Pozdrawiam :)