WDŻ

Mchy przyszły do mnie się narazić, czy już można.
Padało ostatnio i oni by byli chętni
wyjść już z framugi na przypodłogowe załomy.
Trochę się przewiewniej zrobiło, co nie służy.
Grawitacja jakoś przekonała do siebie kilka ceramicznych płytek.
Uzgodniono ze wszystkimi, że powoli.
Chyba im się nie śpieszy, zdaje się, że nie robią na akord.
Ta ekipa to obiboki. Śmieją się klaskają, zakurzą, naplują.
Ale bez narzekania robią swoje, jak ci którym kazano wynieść zwłoki.
Już nimi nie pachnie, już ich nie słychać i listu nie ma kto przysłać.
Z zewnątrz brzoza i bez rozpinają szumiącą pokrywę.
I obyś tu nigdy nie wszedł. Spragniony innego czasu.
I obyś nie ośmielił się ratować, mieszkać, żyć.
Na końcu zapłacę Mchom.

:/

To jest wiersz?

nie!