Proza życia

Codziennie to samo.

Trzeba wcześnie rano

życiowe marzenia

chować po kieszeniach.

Jednak kiedy przyjdzie

już chwila wytchnienia,

można z tych kieszeni

losować marzenia! :)))

Pozdrawiam

U mnie dzień świstaka od 7:00 do 15:00  ;)

Ileż to życiowych marzeń już bezpowrotnie schowałem do kieszeni...

Ja też nie wiedziałam, że świstaki są takie pospolite. :))) A co po 15:00?

Powtórzę jeszcze to, co napisałam powyżej: kieszeń to takie miejsce, z którego można to, co tam się schowało wyjąć.

Trzeba tylko uważać, aby nie uprać w kieszeniach, zwłaszcza jeśli marzenia są cenne...

Pozdrawiam

Po 15'tej już spoko, a kieszenie czasami są dziurawe. :)

@Marek.zak1 : Jeszcze tu wrócę, wierszyk budzi wiele refleksji, a ja teraz mam bardzo podzieloną uwagę.

Na razie chowam komentarz do kieszeni.:)

Dobrze, że popołudnie można uratować. :)

A na dziurawe kieszenie - igła z nitką. :)

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję. :)

Dotarłaś do drugiego dna :). Masz rację, z kieszeni możan coś wyjąć, więc nie jest to takie czarne, jak sie z pozoru wydaje :). M

@Marek.zak1 : Dziękuję. :)

Kieszenie z podwójnym dnem...? :)

Chyba, że dziurawe, a wtedy co wpadnie, już nie do wyjęcia:)

To, co wpadnie może się zatrzymać na samym dole, między wierzchem, a podszewką (np. płaszcza). Wtedy trzeba tylko niżej sięgnąć... i też da się uratować. :)

Właśnie. Dopóki nie wypadnie, jest nadzieja. Jak jest w kieszeniach, jest ciągle do wyjęcia i tylko trzeba wiedzieć jak to zrobić i kiedy:) 

Jakże prawdziwe! Jednak żeby nie wszystko stracić, albo utracić i nie mieć do siebie żalu i pretensji w przyszłości, niektóre spełniam...

Podoba mi się. Jak na ironię zdopingowałeś mnie do spełnienia jeszcze tych niespełnionych ;-)

Pozdrawiam!

świetne :)

drobne uwagi do formy:

Codziennie to samo.

Trzeba wcześnie rano

życiowe marzenia

chować po kieszeniach.

Wówczas pierwszy wers jest wzmocniony

zdrówka

@Marek.zak1 : Wróciłam. 

W czterech wersach poruszyłeś trudny i szeroki temat. Po pierwsze: czy musimy rezygnować z marzeń - i co nas do tego zmusza? Po drugie: czy te marzenia naprawdę warto realizować? A może to tylko gruszki na wierzbie, albo gołąb na dachu? Po trzecie: czy chowamy je tam sami, czy inni je nam upychają i grożą palcem? 

Myślę, że nie żal marzeń, z których rezygnujemy dla czegoś ważnego. Nie można być  świetnym kardiochirurgiem i światowej sławy pianistą. Trzeba wybrać. Coś za coś. Poświęcamy jedne marzenia realizując inne. Najbardziej jednak boli, gdy zostaniemy oszukani, albo gdy wyzbywamy się marzeń z powodu irracjonalnego lęku, gdy sami napychamy nimi kieszenie i bijemy się po łapkach, kiedy przychodzi ochota, by po nie sięgnąć.

Mogą też być marzenia wielkie i małe. Marzenia nowatorskie, bohaterskie, dalekosiężne. I marzenia małe, domowe, przytulne.. Po te małe łatwiej sięgać... :)

Pozdrawiam

P.S. Napisałam jakiś czas temu równie krótki wierszyk o marzeniach - ale o innej treści. Wkleję za jakiś czas.

Powodzenia!

@Artbook™✍ : Dziękuję. :)