Ksawery

wiatr wywraca zbyt słabe niszczy wszystko wokół

ponad morzem przenosi trwogę huraganu

w czterech prawie bezpiecznie w wycie myśli zanurz

odgrodź się od żywiołu skul w wewnętrzny spokój

bestia czyha podstępnie kły ukrywa w mroku

nieświadomych porywa targa nici stanu

na nic prośby skamlenia oszczędź mnie uszanuj

z przerażonych krew schodzi hydra wzięła okup

cóż wart jest wszechpotężny cywilizowany

to zaledwie łupina którą orkan miota

łamie kręgi stalowe piony murowanych

niczym mrówkę natura zdepcze zdusi w psotach

weźmie porwie w objęcia w wir w diabelskie tany

budzi grozę w ciemności wzrok czarnego kota

Masz pewne doświadczenie w kontaktach z żywiołami i w wierszu to się czuje. Dobrze jest, gdy autor pisze o czymś, co jest mu znane z autopsji. :) Bardzo dobry sonet. :) 

Potegę żywiołu znam, z tym większą przyjemnością przeczytałam. bb

Masz rację Fred, że znam potęgę żywiołów  opisanych w wierszu, Może nie zetknąłem się w powietrzu z aż takimi niszczącymi siłami przyrody, ale bywało, że zmagałem się z halnym wiejącym ponad 100 km[godz, że napotykałem na swojej drodze burze, które swoimi niszczycielskimi siłami zmuszały mnie do pokory i zastanowienia nad podejmowaniem świadomego ryzyka. Nawet w tym roku mogłem doświadczyć jak szybko nadchodzi załamanie pogody i jak wiatry bawią się łupinkami, w jakich odrywamy się od ziemi. Orkan, to jednak jest zjawisko, przed którym powinny drżeć i drżą nie same jednostki, a całe populacje na drodze jego przejścia. 

To miłe, że wiersz sprawił Ci przyjemność w lekturze. Mam nadzieję, że Twoje doświadczenia z potęgą żywiołu nie były zbyt traumatyczne. :)

hi hi co to za odwaga ...

bać się czarnego kota ?

Różne sytuacje miałam w powietrzu i na wodzie,  ale nie na tyle skrajne, żeby zniechęcić do korzystania z owej potęgi żywiołu ;)

Miłego dnia, bb

Czy dobrze wyczuwam szyderstwo z użytego synonimu?

Zauważ, że Twoja wersja wywraca konstrukcję tercyn.

zawsze przechwalasz się swoją encyklopedyczną wiedzą

kiedy nie chcesz się z kimś zgodzić

może to jest i jakiś patent na życie

ale to szybko przeradza się w samochwalstwo i zadufanie

we własnej twórczości

jak mrówkę natura depcząc zdusi  nielota

weźmie porwie w objęcia w wir w diabelskie tany

znów budzi grozę w ciemności obcy wzrok kota

ale niech ci będzie, mam jednak zastrzeżenie do rymów

raz stosujesz proste rymy gramatyczne 

miota-kota

stanu-huraganu

które często ,, tępisz ,, u innych

a raz stosujesz rymy niedokładne tak ulubione przez ciebie

uszanuj -zanurz

taka niekonsekwencja

skoro to jest sonet -wiersz z zasadami

powinien mieć zasadniczo jeden typ rymu

----------------------------------------------------------------------

tyle

M.

Macieju bądźmy precyzyjni w wypowiedziach. Cały sonet napisany jest rymami dokładnymi, o czym świadczą końcówki "okó" i "anu" współbrzmiących wyrazów, w rymach okalających tetrastychów: wokół-spokój-mroku-okup oraz huraganu-zanurz-stanu-uszanuj, a także przeplatanych, w tercynach: cywilizowany-murowanych-tany oraz miota-psotach-kota. Zauważ, że rymowane wyrazy mają różne formy gramatyczne w strofach i jedynie stanu-huraganu można przyjąć jako tę samą formę  gramatyczną, ale ich odległość od siebie, jak sądzę, nie dyskredytuje rymowania. Natomiast miota-kota to zrymowanie czasownika z rzeczownikiem, więc trudno tu mówić o tym jakoby był to rym gramatyczny (Rym gramatyczny – współbrzmienie, w którym uczestniczą wyrazy należące do tej samej kategorii części mowy, użyte w tej samej formie fleksyjnej, deklinacyjnej lub koniugacyjnej). . Poza tym nigdy nie "tępię" rymów gramatycznych, a jedynie, za źródłami badaczy poetyki, uważam, że rymy gramatyczne czasownikowe, typu gotuje-buduje, prostych skojarzeń, zwane częstochowskimi lub banalnymi, są wyeksploatowane w poezji i warto  ich unikać. Masz rację, że umiłowałem sobie rymowanie niedokładne asonansami, jednak tu zrobiłem odstępstwo, a przytoczony rym uszanuj-zanurz jest rymem dokładnym pomimo rożnych zakończeń wyrazów: uszanuj-zanurz i współgra z innymi rymami dokładnymi zastosowanymi w tym sonecie.

Konkludując, cały sonet napisałem rymem dokładnym, w najbardziej klasycznej formie dwurymowej w tetrastychach i dwurymowej w tercynach, w układzie klasycznym: abba abba cdc dcd.

PWN podaje taką definicję rymu dokładnego :

całkowitej Leszku i końcowych części wyrazów

czyli uszanuj i zanurz to nie jest rym dokładny ponieważ nie ma zgodności w brzmieniu z rymem huraganu-stanu

ze względu na różne ostatnie spółgłoski j i z

czyli sonet jest,układ rymów poprawny dla tej formy, ilość zgłosek również

ale rymy są i dokładne i asonanse

dlatego nie jest to klasyczny sonet.

Możesz się oburzyć ale ja bym napisał sonet albo z samymi asonansami albo samymi rymami dokładnymi

a tak brzmi ten sonet co najmniej dziwacznie

zaś rym gramatyczny wg. definicji PWN TO :

rym gramatyczny «rym powstający na skutek identyczności gramatycznej zakończeń wyrazów»

czyli MIOTA-KOTA jest takim rymem

reasumując : w tym sonecie jest brak konsekwencji w doborze typu rymu

Kluczem jest słowo: "pełnym". Są to rymy dokładne, ale nie są to rymy dokładne pełne. :)

 definicja jest jednoznaczna 

pełny i dokładny jest tu określeniem wymiennym

nie rozbieraj na części definicji Leszku

tylko przyznaj się do mojej uwagi z pokorą

nie zawsze musisz mieć rację

i jeszcze z twojej ulubionej Wikipedii :

rymy :

• dokładne (pełne, ścisłe) – utrzymują pełną identyczność głoskową na obszarze współdźwięczności .

THE END NOT OVER

Tu nie ma identyczności gramatycznej końcówek. Tu są inne formy gramatyczne, Macieju.

Leszku, bardzo dobry sonet - świetnie oddajesz grozę żywiołu. Duża podobaśka.

Co do rymów dokładnych, chyba @Maciej_Jackiewicz ma rację, że jeden jest niezupełnie dokładny, ale to naprawdę nie ma znaczenia i nie warto się o to kłócić.