w tyglu

są jak robaki drążące owoc

na nic się zdaje skórka uśmiechu

rozgryzasz słodycz smakuje gorzko

nadchodzi wieczór

a po nim wpełza cichcem w złowrogiej

ta co się pławi w bezsennej grozie

pamiętam chichot drążył w malignie

karby i korytarze cieni

to be or not to be czy istnieć

jak się do sennych jawą przebić

aby nie uciekały słońcem

nadpisywane

miał wciąż znaczenie tkany wątek

ile ich jeszcze przyjmie pesel

nim się rozsypie w niepamięci

budzę się zlany potem dreszcze

przypominają mocniej tętnić

krew nie przestaje w palcach golema

wije się z jeszcze bijącym abnegat

:)

:)

:)