radość

radość

jest taka krucha nietrwała

piękna i niestała

boję się o nią że coś jej się stanie

pęknie  jak bańka mydlana

boję się ją mieć przeżywać

bo po niej zawsze przychodzi smutek

tak bardzo chciałabym ją ocalić zachować

a jednak zawsze ją tracę

wiem o tym lecz pozostaje nadzieja

że po smutku znowu przyjdzie powróci

chociaż na małą chwilę

ale jednak wróci

Aniu,

nie bardzo wiem,

jaką formę tego wiersza chciałaś uzyskać,

widać że do czegoś dążysz, ale nie wiem,

do czego. Nie wygląda mi to na wiersz rymowany,

może raczej wolny. Ale wg mnie lepiej byłoby na biało,

bo go niepotrzebnie (moim zdaniem) rozciągasz,

za mało tu pola dla czytelnika i za dużo tautologii i powtórzeń.

Staram się tego unikać,

ale pokażę Ci,

jakby ten utwór wyglądał w mojej (nieregularnej) wersji:

To oczywiście mój punkt widzenia,

nie twierdzę, że nie masz prawa wyrażać swoich myśli i emocji w sposób indywidualny :)

Pozdrawiam :))

Witaj! Wyrażasz  słowem swoje uczucia między innymi- zdziwienie, że radość nie jest stała, ale to jest prawda oczywista, więc jeżeli masz powody do radości- ciesz się. Życie jest zmienne. Co do układu i formy, dobre rozwiązanie podała Ci Deonix. Możesz skorzystać.