Dawid_Largo Opublikowano 14 Czerwca 2012 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Czerwca 2012 Rzuciliśmy już kości przeszliśmy przez rzekę widzieliśmy dużo, kosztowało to wiele sił wspomnienia wydają się snem gdy czujemy w ustach krew na skorupach ziemi zapisaliśmy swoje zdanie, swoje życie idąc przez życie, czujemy ze polegniemy gdy myślimy o przeszłości wiemy co to melancholia kiedyś było tak pięknie... a może nie pamiętamy więcej? chcemy żyć, nie płacząc co dnia nie słuchając płaczu niewielu zrozumie tylko kamień pochowany gdzieś w lesie tylko on przetrwa, jeśli los mu pozwoli nadzieja jak brzytwa, rani nam dusze trzeba tonąc by za nią złapać... trzeba spaść na dno, by zacząć czuć trzeba spaść, by móc się od czegoś odbić.... odbić i frunąc wysoko Boże.... ażeby to nie był muł bo trzeba kochać życie tylko bez łez nie cierpię dźwięku płaczu, widoku zbolałej duszy wyświetlanej na żywym obrazie chce żyć szczęśliwy i nie zważać na tonące Atlantydy by na ostatnim przystanku gdzieś na środku wodospadu na niepewnej łodzi, lecz z wiosłem ze świadomością: jestem kochany, ze kocham z myślą że rodzina została szczęśliwa spełniona móc powiedzieć: z moich marzeń nie zostało nic, wszystkie zostały spełnione Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
aluna Opublikowano 14 Czerwca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Czerwca 2012 Dawidzie powaliłeś mnie na kolana,,,i wcale a wcale wiersz nie przegadany! Ale , zbędne to:swoje (jakby tylko Twoje)-usuń, bo w nastepnym wersie sie powtarzasz "idąc przez życie", życie - życie ! Pozdrawiam autora przeslania! Jeszcze wróce poczytam ! Pozdrawiam! Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Dawid_Largo Opublikowano 15 Czerwca 2012 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 15 Czerwca 2012 Czyli, aż tak źle?? :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
aluna Opublikowano 15 Czerwca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 15 Czerwca 2012 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Wcale a wcale Dawidzie nie jest źle ! Wiersz mnie bardzo porusza czytając go dzisiaj z rana , przeszyły mnie dreszcze,, i tak ma byc, wiersz ma poruszać,zagrać naszymi emocjami! Tylko pomyś nad powyższym moim postem! Serdecznie! Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Dawid_Largo Opublikowano 15 Czerwca 2012 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 15 Czerwca 2012 Pomyślę. Przyznaję rację można coś poprawić. Będę pracował. Dziękuję. Pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Baba_Izba Opublikowano 16 Czerwca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Czerwca 2012 Materiał na kilka wierszy. Zbędne powtórzenia słów, sprawia wrażenie, że wiersz był pisany pod wpływem emocji 'na kolanie'. Dla przykładu posłuchaj sam siebie: 'zapisaliśmy swoje zdanie, swoje życie idąc przez życie,' tylko kamień pochowany gdzieś w lesie tylko on przetrwa, jeśli los mu pozwoli nadzieja jak brzytwa, rani nam dusze trzeba tonąc by za nią złapać... trzeba spaść na dno, by zacząć czuć trzeba spaść, by móc się od czegoś odbić.... odbić i frunąc wysoko Boże.... ażeby to nie był muł' brakuje znaków zmiękczających (skąd się wziął nagle fruwający muł?) Serdecznie pozdrawiam - baba Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Dawid_Largo Opublikowano 16 Czerwca 2012 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Czerwca 2012 Dziękuję za krytykę i podpowiedzi:) Dla usprawiedliwienia chciałem tyko napisać, że napisałem to daaaaawno daaawno temu mając 17 lat, właśnie pod wpływem emocji.Uznałem, że nie jest gotowy więc jest tutaj. Dziękuje i Pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się