„Zbyt wiele łez”

[Rafix Zet]

Zbyt wiele łez w mych oczach
Zbyt wiele suchych liści
Zbyt mało snu po nocach
Zbyt długo bez miłości

Zbyt smutno bez uśmiechu
Zbyt zimno bez Twych dłoni
Zbyt wolno wśród pośpiechu
Zbyt pusto w sercu moim

Zbyt cicho pośród głosów
Zbyt ciemno w słońca blasku
Zbyt nudno bez Twych włosów
Zbyt wiele trosk o brzasku

Zbyt mało w dobie godzin
Zbyt mało wody w rzekach
Zbyt wielu głodnych ludzi
Zbyt ciężki los człowieka

Zbyt wiele zwiędłych kłosów
Zbyt wiele prawd w ukryciu
Zbyt wiele pustych losów
Zbyt mało szczęścia w życiu

Zbyt wiele chmur na niebie
Zbyt wiele mil do domu
Zbyt wiele chwil bez Ciebie
Zbyt trudno być samemu

[Gość]

Swojego czasu napisałam wierszyk, w którym prawie każdy wers zaczynał się słowem "ile".
Rafix, żebyś wiedział jak ja wtedy po łapkach za to dostałam!!!
Nie znam się na zasadach tworzenia poezji i powiem, że i tak podoba mi się to, co napisałeś :-)
A grypie nie dam się !

Pozdrawiam