„Kiedy zgasną wszystkie gwiazdy”

[Rafix Zet]

Co będzie, co się stanie,
Gdy wszystkie gwiazdy zgasną?
Jak żyć nam przyjdzie dalej,
Gdy zmysły nasze zasną?
Gdy słońca zblednie promień
I księżyc blask swój straci,
A źródła naszych wspomnień
Już żadne nie wzbogaci?

Co będzie, co się stanie,
Gdy liście z drzew opadną?
I ptaków stada całe
Pod nogi nasze spadną?
Gdy wiatr nas pozostawi,
A z wiatrem czas odleci,
Co będzie dziać się z nami,
Gdzie pójdą nasze dzieci?

Co będzie, co się stanie,
Gdy sen nam czmychnie z powiek?
Gdy z morza sól zostanie,
Kim wtedy będzie człowiek?
Gdy zerwie zło kajdany
I w sercach się obudzi,
Co będzie dziać się z nami,
Co będzie dziać się z ludźmi?

Co będzie, co się stanie,
Gdy ogień się wypali?
Gdy z grobów życie wstanie
I ziemia się zawali?
Gdy głód marzenia strawi,
Gdy urok życia pryśnie,
Co będzie dziać się z nami,
Gdzie będą nasze myśli?

Co będzie, co się stanie,
Gdy śmiech nasz stłumi trwoga?
Gdy łez jezioro wyschnie
I sens utracą słowa?
Gdy rządzić będzie ciemność
I wzejdzie mrok na niebie,
Czy będziesz jeszcze ze mną?
Czy już nie będzie Ciebie?