Moje nie-istnienie

[adolf]

z góry przepraszam, że tak długo mnie nie ma, nie odpowiadam na komenty i nie komnetuję wierszy, ale wiecie.... ^^ mój poziom z matematyki zawsze był 10000000 poniżej morza a przecież zaliczyć trzeba, tak jak botanikię ;/ pfee
^^ ^^
Upadek w nie-istnienie ]\k


wewnątrz dnia łodygi jest krąg horyzontu `
niczym słój przyrostu. Za nim kora nieba.
W coraz węższy rulon ją zwija po trochu
Październik, co zarósł już cały kalendarz

Z wszystkich drzew-hydrantów wytrysnęła jesień
Nie szukaj w sztambuchach żadnej odpowiedzi
Noce przekartkował - wiatr - wbijając pieczęć
Na każdej cenzora: blado-srebrny księżyc.

Ale błądząc długo znalazłem mą prawdę:
Mam ją pod nogami oraz w nocnym niebie
Bo to jest to samo! W zimnej czarnej glebie

Pełzają wciąż gwiazdy, każda jest ślimakiem.
Bo wierząc we wszystko nie wierzyłem w koniec –
Moje nie-istnienie już się zbliża do mnie.

[adolf]

wersja beta bardzo

[Cosa Nostra]

Wczoraj, czytajac twój tekst widziałam to nie-istnienie bez myślnika i zrobiło mi się ciemno przed oczami, dzisiaj odczytałam to z nutką nadziei. Jak zwykle twój wiersz przerasta wszystkie tutaj o klasę w klasach kunsztu pisania ;-)
PZDRX

[Stefan Nawara]

Jak zwykle urzeka mnie w Pańskich sonetach rozbudowane
obrazowanie i jakiś zupełnie samoistny świat fraz.
Kilka razy wracałem do Pańskiego i tłumaczenia "Panther" Rilkego.
I czytałem gdzieś indziej, że jest Panu trudno pogodzić tłumaczenie z chęcią
zachowania tekstu. Proszę się nie zrażać. Ma Pan duże możliwości,
które widać np. w bogactwie językowym Pańskich sonetów.
Dlaczego o tym piszę? Bo Rilke to mój ukochany poeta.
Bo w klasycznych tłumaczeniach Jastruna są miejsca wspaniałe
(np. Sonety do Orfeusza) i takie, które poległy w konfrontacji
z oryginałem. Sądzę, że najgorzej wypadły Jastrunowi
"Elegie duinejskie". Młodoposkie skojarzenia i maniery nie
posłużyły tu dobrze pracy translatorskiej.
Czy nie chciałby Pan mierzyć się z nimi?
Może wyjść z tego coś ważnego.
Zachęcam.
Stefan