Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pytam o dzień wierząc
następny pomyślny
wiatr poniesie
ciche słowo

grzechy okupić
nie ugłaskane szczęścia
innym muszę niewiele
moje

z czerwonej gliny
formowały mnie kamienie
marny ze mnie maruder
drobiazgów nie liczę

wiem
nurt pokieruje
sam się z nim zmierzę

a potem biel uchwycę
jak kiedyś

Opublikowano

Zbyszku bardzo ładny wiersz o ogromnej nadziei. Znam z warsztatu. Peel podsumowuje swoje życie i jasno widzi, co dalej... idzie do przodu wg planu i wierzy, że

a potem biel uchwycę
jak kiedyś


i zamyka całość tytułem

jeszcze raz

Wiersz jest bardzo skondensowany, ale to wg mnie na plus, bo daje czytelnikowi szerokie pole do interpretacji tego, czego nie ma między wersami; forma sprawia wrażenie, że Peel zapisuje (jakby punktuje) plan działania, który zrodził się w jego myślowym monologu ... swoisty rodzaj notatki "dla pamięci", a wszystko bardzo wyważone i logiczne.

Zauważyłam, że masz coraz lepszy warsztat, choć rzadko publikujesz; cóż, zapewne brak czasu? :)))). Lubię klimaty Twoich wierszy, są bardzo zbliżone do moich :))) i takie chwytające za serce:)))). Życzę powodzenia i weny :)))))

Serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 @Leszczym @Bożena De-Tre @Nata_Kruk  Dzięki za słowa i chwilę @huzarc @piąteprzezdziesiąte @Maciek.J @Leo Krzyszczyk-Podlaś @Rafael Marius Dziękuję za obecność     
    • Pan Prezydent z małżonką pięknie zaprezentowali się na czytaniu poezji Jana Kochanowskiego. W liceum od Reja i Kochanowskiego zaczynam naukę z poezją:) miałam polonistykę bardzo wrażliwą na tym punkcie:)
    • @Alicja_Wysocka Też tak przypuszczam :) @iwonaroma Czyli maks siódemki zęby :) @Berenika97 Tak, to taka właśnie historia, świetnie ją uchwyciłaś :) @Sylwester_Lasota Dziękuję i również pozdrawiam. @wierszyki To nie absurd, to real :)
    • W tej ciemności, wśród drzew i ścieżek podleśnych kroczyłem patrząc na pnie rzeczy smutnych, na ciemniejące gałęzie myśli ich kora nierówna, ich korzenie poplątane. Potykając się o nie, łamałem kości, naciągałem mięśnie, naznaczone znamieniem czasu pnie ponacinane uznawałem za znak sędziwości W mądrości swojej jednak nie pojąłem że nie należy zatrzymywać się nad nimi, pochylać głowy nad tymi stertami gruzu rozsypanego przez tych, co nie mają na uwadze przechodniów , którzy w cieniu księżca odszukiwali drogi do nieba lecz ja nie pójdę już za ułudą, ze łzami już nie przyjdę przytulać brzoz wysokich światło księżyca pomimo blasku odbija zaledwie promienie słoneczne, a sklepienie wciąż ciemne i tak potykając sie raz za razem, updadłem niczym martwy resztkami tchu pacierz zmawiając, posłyszałem tylko słowa: po prostu idź gdzie światło i ciepło - tego do końca nie wiem lecz wstałem i poszedłem nie patrzac za siebie
    • @ViennaP Zgadzam się z Twoim komentarzem. Choć dobro to jedno, a siły zła to drugie, podobnie jak ludzka przewrotność i przekora :) @Berenika97 No pewnie coś w ten deseń, ale czy o to chodziło to nie wiem, ale bardzo dziękuję za piękny i staranny komentarz :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...