Śpimy pod mostem

[adolf]

Niebo to most łączący oba końce ziemi
Ażeby cały kosmos nie zamoczył nogi
W życiu oraz zieleni. Trakt karawan cieni,
Mała spinka, która łączy czarne włosy

A pod nim my: bezdomni, zziębnięci i głodni,
Czasami ktoś nam z góry rzuci gwiazd okruchy
Bochenek księżyca, błękitem napoi - -
Otuli dniem słonecznym dodając otuchy.

Ale nic to nie zmienia. Nie zakończy nędzy –
Dziurawej sakwy serca nie napełni wiarą
Ziemia to endospora tajemniczej pleśni
O której krzyże szumią, chociaż nie potrafią.

[zielonooka kotka]

to pierwszy wiersz który mi się spodobał dzisiaj. Mam nadzieję że to nieistotne, dlaczego. Podramieuu

[teresa943]

podoba mi się wieloznaczność budząca refleksje ... i to "śpimy pod mostem"...metaforyczna perełka!
serdecznie pozdrawiam Przemku :-)
Krysia

[cammomille]

Piękny wiersz, trochę jak na mój gust przegadanie o krzyżach zamiast o wierzePewnie taki był zamysł, żeby je było bardziej widać.(;) Adolf poza tym umie nastrajać takie klimaty.
Pozdrawiam