Ars Doloris

[Luna Mi]

Mężczyzna cierpi zaciskając w pięściach miecz
do krwi.
Jego skowyt ginie w głuchych bramach ulic,
odkłada lance, ostrogi, kolczugę,
przekręca kluczyk w stacyjce
i pozwala by pęd
stępił zmysły
na mikrosekundy szczęścia.
Potem grzmi, kołuje
zatacza się z bólu
na czworakach
z powrotem
w człowieka.

Kobieta cierpi nakładając makijaż
w miejscach gdzie łzy wyżłobiły smutek.
Idzie z podniesionym czołem
byle gdzie, w byle śmiech
tańcem do krwawiących stóp.
A potem,
sprasza czarownice
i w kantatach zwierzeń
odkrywa wieko
Ermitażu swojego serca.

[Somewhat Damaged]

Sztuka godnego cierpienia to najtrudniejsze wyzwanie. Bardzo prawdziwe.
Pozdrawiam.

[Pan_Biały]

pierwszy wers nie podchodzi, ale dalej jest już tylko lepiej
przeszkadza mi forma zdań i kropek - można by inaczej, ale to tylko moja sugestia
w ostatnim wersie usunął bym "swojego"
dobrej nocy
r

[Luna Mi]

Bardzo mi miło, że się podoba :-)) pięknie dziękuję za komentarze.
Sama zastanawiałam się nad wyrzuceniem interpunkcji ale na razie brak pomysłów na inny układ.