Tetyda

[Anna_Para]

Gdy myślisz, że mnie poznałeś,
Ja- róża- zmieniam się w oset.
Gdy kolce już obłuskałeś,
Uciekam i jestem głosem.

Ujarzmiasz z trudem ten głos,
Zamieniam się w żywy płomień,
Gdy gasisz o mały włos,
Uciekam w garść gorzkich wspomnień.

Więc słodzę, miodzę i już
Zaczynam niknąć, przeciekać,
Wypijasz tę czarę burz,
Bym nie umiała uciekać.

W płomień zmieniona znów drżę
Na brzegu czarnej pochodni,
Odbijam się w oczach, chcę
Zapalać nocniej i głodniej.

Uciekam znikam we mgle,
Powiedzieć nie potrafię.
Znajdziesz mnie, przecież wiem,
Masz jakąś fotografię?

[Anna_Para]

Wiesz, że potrafię znikać, Para

[adolf]

coś w tym jest :) fajnei się czyta, tylko puenta mogłaby być mocniejsza :))

pozdr

[Judyt]

fajno, tak kwiatowo, oset w różę- piękne,
J. (: płoniaście

[Anna_Para]

Adolfie, dzięki za komentarz. Pointa jest dość mocna, cóż, nie każdy wiersz będzie krzykiem. niektóre są wyrazem nadziei, a ta jest cichutka. Pozdrawiam i znikam! Para

[Anna_Para]

Judyt, serdeczne dzięki za poświęcony czas i miłe słowo. Pozdrawiam, Para