Jak to się dzieje

[Artur_Bielawa]

Sam nie wiem jak to się dzieję
trujący zmierzch i beznadzieję
informacji szumnej co dzień przybywa
świadomość moja jest już wpół żywa

Widmo upadku i przeznaczenie
dusi w nas wolność niczym więzienie
maski swe zmieniasz w nagłej potrzebie
to już nie wolność, to zawieszenie

W płomieniach nozdrzy i zapalniczek
płonie twój prawy i lewy policzek
telewizyjna miłość już się przejadła
w zimowy sen dawno zapadła

Na strunach gitary od samego rana
w dźwiękach nut zmieścisz się, mała
a ja na wiosnę znów oszaleję
zostawię za sobą zmierzch i beznadzieję

Powiem nie, życiu bez znaczeń
sztucznie stawianych mi ograniczeń
wystawie twarz i oczy na słońce
z filtrem UV już nie zbłądzę

[Pan_Biały]

ostatnia strofa do generalnej przeróbki, chyba zabrakło weny.
"Sam nie wiem jak to się dzieję " mało poetycko
z tą "małą" też bez rewelacji, zabrakło rymu, upchnął pan słowo
trzy z dwoma niestety
pozdrowienia i rymy niezbyt wykwintne

[JacekSojan]

TO rym traktorzysty na ugorze;
wiersz toporny, bez ambicji artystycznych;
smuta!
J.S