Kiedy myślom brak słów

[Tumus Eulusys]

moja krew
jest blada
cera prawie biała
ręka ciężka
myśli puste
bez wiary wypełnienia

nie wzlecę wysoko
bez skrzydeł
bez piór
w bezdechu uniesień
jałowy mój grunt

wolę żyć wtedy
wśród ptaków
niż czekać złudnie
aż wyrosną mi skrzydła

[marta zuzia]

nieszkodzi.
zycie wsrod ptakow to całkiem dobry wybor.
tym bardziej jesli portafimy cieszyc sie ich pieknem.

a wylaczajac oczekiwania, nie tracimy czasu,
na gorycz niespelnienia,..

a i tak nie wykluczone
ze mozemy pewnego dnia
zauwazyc
ze zupelnie niehcacy
moze za dotknieciem magii losu/kosmosu/przeznaczenia
rosna nam skrzydla.

tak se mysle

ser oz/m

[Tumus Eulusys]

Bez skrzydeł, bez uniesień, bez głowy pełnej myśli nie można tworzyć. Poeta piszący o wielkich, pięknych, doniosłych rzeczach winien być jak ptak - wolny, lekki, unoszący się finezyjnie nad tym wszystkim.
Mi tego brak. Nie mając lekkich skrzydeł i ręki wolę podziwiać inne ptaki, które rytmicznie i poetycko się unoszą nad nami... :-)

[marta zuzia]

:o)

[Tumus Eulusys]

Heh! :-)