Sonet, Ostatnia Elegia

[adolf]

Nie chcę wymyślać żadnej już elegii
Wiersz – wieniec z liter spalę w bieli kartki
Tak jak kapłani: liście, drzew litery
tłumaczą ogniem w dymu kręte szlaki

Po prostu powiem wszystkim horyzontom
Że ich margines dla mnie był za mały
Koniec tym nie jest, na czym wszyscy kończą
że za nie ścieżki ciągle wyjeżdżały

moich wędrówek przedeptanych jutrem
Gdy się unosił wiersz ponurym piórem
I gdy niebieskie nieba kamikaze

z kieliszka oka piłem haust za haustem
za dużo marząc, nie będę już marzył –
Zdezerteruje z błękitnych kamaszy.

[Judyt]

ciekawe, dziwne że jeszcze nikt tu nie zdążył zajrzeć,
ale co tu się dziwić..(:
może nie każdy wie i zna się co to sonet?
ścieżki wyjeżdzające to jest to adolf,
J . płoniaście