Postać

[Dama Kameliowa]

Czarna postać wśród lazuru ocieniona
Wiatr srebrzystymi nićmi czasu włosy rozwiał
Słońce na spoczynek się udało
W chmury ciepło miłości swojej wlało

Lecz ta postać niezachwiana
Stoi nucąc pieśni morza
Niczym mędrzec tak spokojna
W dźwiękach fal niosących odpocznienie

Wszystkie ślady stóp prowadzą do morza
Wszyscy już odeszli, lecz ktoś został
Doń czarna postać tak spokojna
Nićmi czasu nie zmieniona
Niczym posąg nie zachwiana
Stoi patrząc w dal

Na co patrzy? Cóż sprawiło ,że zamarła?
W toni wody, płynie blade ciało
Ów kobietą się kiedyś zwało
Niebo za nią płacze
Czarna postać doń skoczyła,
by utonąć wraz z nią

Zapłakało morze wzburzone,
Białą falą poniosło pieśń w dal,
A w niej nuty miłością znaczone,
I zadrżały bezmiary przestrzeni,
W które wzniósł się ten anielski śpiew,

Nic mi po was ulotne miraże,
Dusza szepce swój ostatni sen,
Spakowane pamięci bagaże,
Pustym echem nucą rzewny tren.

Wszystkie ślady stóp prowadzą do morza
Lecz nikt się nie ostał
Wszystkich morze zabrało...

[Ryszard Kuc Senior]

No cóż,jeden sympatyczny uśmiech zza grobu nikomu nie zaszkodzi,
Kłaniam Ci się Damo z otchłani niebieskich...

[Gryf]

I znów kolejny piękny...
Przyjaciółko, ratuj...

[Dama Kameliowa]

Przyjacielu,gdy przyjdzie czas,uratuję Cię i już zawsze będzie dobrze.
Zaufaj mi...
Ufasz mi bezgranicznie?

[Gryf]

Tak