Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Na ławce w parku bez pytania
przysiadł się słońcem letni gość,
powiało wiatrem przełamania,
przejrzyście barwnych blasków moc.

Rozlał przede mną staw zielony,
jeszcze wbiegają do niego psy,
jak szczęścia czysty obraz nieba
szczerze po psiemu rozbawiony.

Jeszcze się pary otulają
w podmuchu ciepłym letnich płuc,
jeszcze błękity rozśpiewane,
w koronach zieloności rój.

Bo taki ktoś, jak letni gość
czasem szarmancko rozpromieni,
bo taki ktoś, jak letni gość
szarmanckim czasem ku jesieni.

Posiedział chwilę, potem wstał
i odszedł cicho koniec lata
na mnie też czas, odwracam się
- tęczą pryska bańka mydlana


Bo taki ktoś, jak letni gość
czasem szarmancko rozpromieni,
bo taki ktoś, jak letni gość
szarmanckim czasem ku jesieni.



??
da radę zaśpiewać ?

  • Odpowiedzi 45
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:D
kocham jesień
:))
i twoje wiersze
:P

kocham, jak mnie kochają :)
też lubię jesień, ale słoneczną i to najlepiej gdzieś w bieszczadach
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




albo na polach mokotowskich ??
tam panuje iście sielska atmosferka :))
byłaś?

kto nie był na Polach...
:))))))))))
ten nie zna smaku...życia
:*



aż pulsuje ;)
każdy park w Warszawie ma inny klimacik
Opublikowano

Fajnie, bo piosenka nie tylko na letni , ale i jesienny wieczór przy ognisku.
No właśnie - przy ognisku, w jakimś tajemniczym ogrodzie.
Na Polach teraz tłumy.
Podobało się BEa.tUSie :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




:))
Zak, Zak :)
nie chciałabyś słuchać jak śpiewam :)
ale za dojrzałą gruszkę bardzo dziękuję.
może bym wolała by to była taka gruszka do połamania zębów, ale widać wiersz zrobił się faktycznie trochę już jesienny, takie jego prawo :))

smak, smak
beatusak ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Przede mną i przede nim ostatnie dni Czerwca - w końcu dziś przypada Środa, dwudziesty piąty dzień wspomnianego miesiąca.  Jeszcze nie napiszę "przed nami". Jeszcze nie. Czekam. Biorę na sentencjonalne wstrzymanie, mówiąc sobie: "Nie, Marta. Przyjdzie na to czas. Opanowania i cierpliwości."    Jeszcze pięć dni dla niego i dla mnie do pierwszego dnia Lipca. Cztery do jego wylotu z Chin, z lotniska w Pekinie. Czekam. Potem kilka dni w Wiedniu i lot do Warszawy. Oczekuję. Potem wsiądzie do pociągu, przyjedzie. I spotkamy się. Wreszcie!    Jestem coraz mniej cierpliwa. Wszystko od tamtego dnia - od tamtych słów - wygląda inaczej. Wszystko zaczęło być inne. Cała codzienność: rodzice, brat, pies, dom i wszystkie sprawy, te zwykłe i te ważniejsze. Gdybym dała mu numer telefonu... Szlag!     Ale nie. Poczekam. Nie zatelefonuję i nie zaesemesuję. Będę słowna samej sobie i wobec niego. "Na razie nie" oznacza "Na razie nie". Dokładnie to. Zdążę. Mam czas. Andrzej też. Zdążę się z nim nagadać. Zdążymy nazużywać baterie i poobciążać sieć. Przyjdzie na to czas. Czuję, że zbliża się.  Chociaż... A może jestem zbyt ostrożna?     Może tak, może jestem. Doświadczenia. Słowność. Andrzej, mam nadzieję, że rozumiesz.     Czekam, spoglądając do kalendarza i skreślając kolejne dni. Te ostatnie. Niech wreszcie miną!     Oczekuję. Czy na pewno wrócisz?? A jeśli tak, to czy nadal będziesz mnie chciał? Czy myślisz o mnie, z dnia na dzień coraz więcej?? Czy tęsknisz, z doby na dobę coraz mocniej?? Czy gdy zapytam cię o to, spoglądając ci w oczy, zobaczę w nich tę samą odpowiedź, której udzielisz potwierdzeniem??     Czekam. Dni mijają: już następne Poniedziałek, Wtorek i  Środa. Następne kolejnego tygodnia. Już przedostatniego.     Wróć. Bądź. Dotrzymaj słowa. Chcę cię... zobaczyć. Chyba też zaczęłam tęsknić, wiesz?     Ciekawe, o czym dowiem się tym razem, gdy już opowiem ci, co wydarzyło się u mnie i gdy wysłucham twojej opowieści. Ciekawe. I to jeszcze jak!    Bo najpewniej znów - czuję przez skórę, nazwij to kobiecą intuicją - coś trzymasz w zanadrzu...       Hua-Hin, 25. Czerwca 2025     
    • @Rafael Marius Piękny i czuły a końcowe wersy- poezja
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Pewnie że pamiętam nieraz sobie na tym wynalazku portki rozdarłem nie mówiąc już o ciele. Szatański wynalazek.
    • @Rafael Marius A pamiętasz płoty ogrodzeniowe, takie z siatki, a nad nimi dwa rzędy drutu kolczastego?  Teraz raczej kamery pilnują. Dzięki :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak smutna. Świat Indian się zmienił, ich już nie ma, zamknięci w rezerwatach. Inny. Belfast wielkopiątkowe kruche, miasto podzielone murem daje nadzieję? I trzecia część też opowieść- trochę osobista- a wszystkie łączy- bo to opowieść o rdzennych mieszkańcach. Nas już nie ma. Dziękuję   @Migrena   @Migrena dziękuję
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...