Główny

[Borret Tauryn]

zmierzwione włosy trakcji prowadzą
wciąż w stronę dworca. wysokie napięcie
kałuży złamane krokiem pieszego.
dziewczynka o śniadej cerze kucnęła sobie w kącie
z rakiem i karteczką.

chce mi się sikać ale szkoda mi złotówki. idziesz
obok i patrzysz na krzywiznę łokcia. zgina się miarowo.
nakreślam tło dla własnej przeszłości. oddechy lokomotyw
mają pamięć kształtu. oczy lamp wpatrzone w moje kości.
dla nich już nie żyję.

przyszłaś tu latem dwa tysiące trzy. zdjęłaś ze mnie
dwa centymetry skorupy. schowałem się obok dziewczynki.
a ty ciągnęłaś jak nieposłuszny tłok strzykawki.
dziewczyna dziś ma tę samą sukienkę. włosy trakcji
wciąż naelektryzowane.