Do Julii...

[Ania Rada]

Julio… miłość znalazła mnie.
Ta od wierszy, płatków róży, i dwóch lampek czerwonego wina napełnionych do połowy.
Ta co z echem po lesie niesie jęku szept.
W oswajaniu uwidacznia się, przełykając gorzkie łzy, każe iść.
Julio, rozumiem ją, każde słowo bez otwierania ust.
- czy Orion jest samotny wśród gwiazd?
- a księżyc za zasłoną ciężkich chmur?, jak Romeo pełen gorzkich snów których treścią jest
Skazanie na rozłąkę..
Jak piołun, pali sól serca, tak ona porywa za sobą, miłość której nie sposób ominąć, zrozumieć
Zatrzymać.