Drugi Mojżesz

[adolf]

mojżesz rozkłada ręce morze
zachowuje się tak samo
jest w rezonansie każdy włosek
mocno zgarbiony białą falą

wiatr sie kruszy, ul niebieski
pęka zlatują osy komet
zbytnio na zachód od tej ziemi
świętej narodzi się z potopem

złamanych lasek waniliowych:
gałązek ciała - ludzkich cieni
pierwszy na świecie niewierzący

na pięciolinię własnych zmysłów
zamkniętej kluczem od przestrzeni
strzepnie pył z krtani bieżni Styksu

Wyprowadzi ich
morze z rezonansu.

[Judyt]

przeczytałam, ale mało co rozumiem
popraw sobie niewierzący [i/] chyba że
chodziło o inną wieżę...J. (:

kluchem? a nie- kluczem?\

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki błedy isę wdarły przez worda i jego autokorektę :)

[Judyt]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki błedy isę wdarły przez worda i jego autokorektę :)

ni ma za co, niezły pomysł,
chociaż ten wers: pierwszy na świecie niewierzący
-to jest przeciwnością do biblijnego Mojżesza,
chyba, że odnosił się ten wers do ludu...
J.

[teresa943]

hehe...woord mi też czesto wycina podobne numery, więc staram się go przywoływać do porządku :):)
a tak na temat wiersza, jak zwykle u Ciebie w godne podziwu metafory zawierają niebagatelne przesłania na temat człowieka, życia wiary i ... niewiary; zawsze Cię podziwiam, choć nie każdy wiersz komentuję (brak czasu), ale czytam Cię, czytam Adolf :):)

cieplutko i serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia