Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To już ostatni dzień
Więcej już nie będzie
Ale jedno już wiem
Z Tobą pójdę wszędzie

Gdzie tylko będziesz chciał
Ja pójdę z Tobą tam
W deszcz, śnieg czy może wiatr
Aż do niebieskich bram

Za rękę trzymając
Wpatrując się w Ciebie
na ustach z uśmiechem
Czując się jak w niebie

To nasz ostatni raz,
Nadszedł czas ,aby się pożegnać
A więc idź i już nie wracaj
Nie oglądaj się, ani nie wypowiadaj pożegnania
Nie płacz za mną,tak jak i ja za tobą nie zapłaczę

Nie wracaj do miejsc, w których byliśmy razem
Nie wspominaj, bo nie warto
Idź póki nie płaczę, idź póki masz siłę
To już ostatni dzień, wiecej już nie będzie

To nasz ostatni raz
Wiatr rozwiał nasze spojrzenia
A nasze uśmiechy rozgonione odpłynęły w siną dal
To nasz ostatni raz, już nadszedł czas
Idź i już nie wracaj
Nawet jeśli będę chciała, to mnie nie słuchaj
Odejdź lecz oszczędź mi duszy

Wybiła godzina, czas pożegnać się

To nasz ostatni raz,
Idź i już nie wracaj...

Opublikowano

wiersz ma dla Ciebie wielką wartość emocjonalną, ale na tym forum tak dobrze nie wygląda. Przede wszystkim brak konsekwencji, już sam nie wiem czy mają byc rymy czy nie. Może warto napisac coś krótszego i dokładnie to przeliltrować... nie przejmuj się bo dużo gorsze rzeczy spiewają w telewizji

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
    • @Jacek_Suchowicz  Inspiracją jest Cyprian Kamil Norwid- dałam w tagu a dokładnie"  Moja piosnka 2" fragm.   Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów nieba, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie.       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...