siostrylion

[Rafal Bielan Wierzbicki]

w rozkruszonej kapsułce czasu
widać paczkę kanadyjskich ciastek
wędrujących nad atlantykiem
sitodruk na białym t-shircie z logotypem pumy
znaczony seledynką obszyty ze wszystkich
stron świata

siedzi i rozmawia z odbiciem w kałuży
przypomina sobie koniczynowe pasma
jest pod ochroną rąk wyrzeźbionych
chlebem razowym i gruboziarnistą solą

w południe zamyka się
w trójwymiarze kubiku kuchennego
z tą samą wysłużoną łyżką z cepelii
skąpaną w świętej pomidorówce

z niskich podestów jak ty lecisz siostro
choć da się niżej - bezpieczniej

wiesz - to były takie dziecięce podskocznie
kurs latania na niby

są takie bajki gdzie droga do domu
nigdy się nie kończy
odległość odmierza się powietrznie naziemnie
dosłownie i nasennie
zostają szkice widoków z samolotu i weki z gruszkami
z rocznika osiemdziesiąt cztery

linie papilarne na zdjęciach były nawet ciepłe

[kasiaballou]

ja ten wierszyk pamiętam - już był zamieszczany.
przymierzyłam się wtedy do intera - zapytam raz jeszcze; czy to o emigracji?
tak mi się kojarzy.

w sumie ciekawy, chociaż dla mnie nieco przeciążony. ale to b.subiektywna uwaga.
pozdrawiam.

[Rafal Bielan Wierzbicki]

Tak Kasiu, jesteś doskonałą deszyfratorką - to jest o emigracji (w szerokim ujęciu oczywiście), o wspomnieniach, o jakiejś tęsknocie, o przeżywaniu nostalgii... Wiersz wzbogaciłem i wprowadziłem jeszcze raz dlatego, że jest dla mnie ważny, bardzo ważny. Pozdrawiam Cię mocno :)