Most

[Gryf]

Stoimy Ojcze nad brzegiem rzeki,
Razem lecz jednak każdy osobno.
Dzieli nas kipiel zmącona przez wieki,
Niosąca gorycz życia bez Ciebie.

Zacząłeś Ojcze budować most
Bym mógł przyjść do Ciebie jak syn marnotrawny.
Lecz ja człek ułomny nie umiem wprost
Przejść tą Drogą Twoją Do Nieba.

Codziennie Ojcze niszczę Twe dzieło.
Grzechem rozbijam miłości Twej przęsła
I wrzucam do rzeki co już się poczęło
By zostać tylko z wyrzutem sumienia.

Lecz Ty się nie zrażasz do mnie tak prędko
Dając kolejną szansę zbawienia.
Zaczynasz dzieło swoje od nowa,
Bo Miłośc Twa Jest Niepojęta.

[Gryf]

Dziękuję, bo ze mną jest tak

Gdy myśli mnie dopadną
To biorę wtedy pióro
I piszę nawet w nocy
I łapię każdą z nich
By tylko nie uciekły

Pozdrwiam z Gryfiej Góry

[Gryf]

Więc pisz, bo pisać musisz
To oręż jest poetów
Zbroją nasze myśli,
A tarczą jest Poezja.

Do boju więc, do boju...

[Gryf]

Bezbronne są gdy nikt ich czuje.
Uderzą silnie gdy je uwolnisz.
Więc niech Poezja życie ratuje!

Radosnej Niedzieli
Pełnej Nadzieii!