oczy szeroko zdziwione

[maria nika]

dziwi mnie

sens tego świata
światło zapalonej świecy
śmiech odbity od łez

i to

istnienie życia na ziemi
ciemność trumiennej izby
cisza wśród krzyku

i jeszcze

los każdego człowieka
pustka wegetacji w inkubatorze
punkt światła w czerni

i wciąż

praca mozolna wytrwałych
nigdy nieskończony żywot
początek szukający końca

nawet

ten krajobraz codzienności
marzenia wyczytane w książkach
szarość myśli o wzniosłości

że trwam w zadziwieniu

[Nikodem_Ópatowski]

dla mnie za duża wyliczanka, choć temat jest dobry. można by wybrać kilka wersów i je poszerzyć(i zmetaforyzować)
jeśli chodzi o to co mi się podoba to jak mówiłem temat(i dlatego czuję niedosyt). Pierwsze dwie strofy lepsze, a zdecydowanie rytmicznie("inkubatorze" zaburza już lekkość)

pozdrawiam

[teresa943]

Mario, podoba mi się przesłanie, jednak podzielam zdanie Przedmówcy...warto by popracować nad zniwelowaniem "wyliczanki" i wyrównać rytm od połowy wiersza

serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia