Przed świtem

[Zorza Pólnocna]

Minuta jakby transcendentalizmu
Sol i luna zatraceni w tangu
Walczą o miejsce na niebie
Delikatny jak trzepot skrzydeł motyla
Szept wiatru opowiadającego o locie dzikich gęsi
Kwitnąca pod oknem niewinnie biała lilia
I niczym niezmącona głębia oceanu
Tylko ognie świętego elma zwiastują nieznane
Towarzyszą w wędrówce do miejsca
Gdzie czas wolniej umiera a gwiazdy świecą jaśniej
Gdzie lęk przed absurdem istnienia
Ginie podczas przejścia
W kolejny dzień ciepły i spokojny
Aż ciszę przeszywa niczym zatruta strzała
Dzwonek nokii 3110
Może to śpiew feniksa odradzającego się z popiołów
Może chóry anielskie witające wybranych
Przy mistycznej bramie shambhali
A może po prostu
Czas się obudzić

[Pan_Biały]

Elma z dużym E proponuję. A tą koszmarną nokię, za burtę. Trochę się zlewa, podzielony wiersz łatwiej przyswoić. Dam pozytywa.pozdro i pisać dalej

[Zorza Pólnocna]

W pierwszej wersji własnie było Elma, ale zarzucono mi niekonsekwencję, ze w takim razie powinno być tez Luna, Shambhali, czyli wszystkie nazwy wielką literą ;) "A tą koszmarną nokię, za burtę" --> o taką reakcję odbiorcow własnie mi chodziło :) dziekuję i oczywiście będę próbować dalej, to dopiero moje pierwsze kroki w pisaniu. Pozdrawiam