Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Zły wybór

Sfinks13
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sfinks13

Sfinks13

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

stoję na pustym peronie
tylko twój zapach w powietrzu
w objęciach własnego cienia
onieśmielone ciało okryła noc

trzask pędzących pociągów
przecina mózg jak sztylet
samotność rani trzewia
w dali bluszcz otulił drzewa

świt nadszedł niespodziewanie
jak mogłaś podarte uczucia
bez ciebie moje życie
przykryły cierniste chwasty

Fly Elika

Fly Elika

Opublikowano
Opublikowano

Ciekawy wiersz, tajemniczy...
Ktoś komus coś podarł?
smutne zakończenie i te chwasty, teresa sugeruje rozstanie,
czy ktoś chciał się rozstać , cóż, kto i kiedy czas nie znany..?

na dopisek i korekte,
olek bolo pisze o cieniu, kiedyś czytałam coś o tym
i pisałam myśląc o swoim i czyimś, coś chciałam zaradzić ... bowiem rozumiejąc przejście
przez swój, jak gdyby własny cień daje możliwość wyjścia...potrzebna jest do tego
choć jedna dobra życzliwa ręka ...to tak, za wspomnieniem o tym temacie...


ciepło i serdeczne

Sfinks13

Sfinks13

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



bolesne rozstanie

to tak pośpiesznie, ale zapewne jeszcze tu wrócę w wolnej chwili, by podumać

tymczasem Sfinksie :-)
Krysia

Sorki, ze nie mam czasu komentować Twoich wierszy ale zawsze je czytam są jak zawsze napisane z klasą

dzięki za komentarz i odwiedziny:):)

tymczasem , tylko nie bywaj

serdecznie i ciepło

13
Sfinks13

Sfinks13

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


podoba się jak operujesz cieniem i to nie tylko w tym wierszu
pozdr.

Olek wielkie podziękowanie za ten cień i przeczytanie oraz podoba

serdecznie

ceń-
cień:):):):):) udar słoneczny

13
Jimmy_Jordan

Jimmy_Jordan

Opublikowano
Opublikowano

trudno napisać coś mądrego w takiej konwencji, ale za to jakie ładne te obrazy.
(jako że to warsztat, proponuję zastanowić się nad zastąpieniem kilku linijek, mocniejszym subiektywizmem, tak aby by widać, że to są uczucia jeszcze prawdziwsze) zdrówko,
Jimmy

LadyC

LadyC

Opublikowano
Opublikowano

świt nadszedł niespodziewanie
jak mogłaś podarte uczucia ------> tu mi brak słowa, czasownika ;)
bez ciebie moje życie
przykryły cierniste chwasty


Jimmy ma rację chyba.
Brakuje czegoś mocnego na końcu - dla mnie to tak się jakoś (wybacz za określenie) 'mazgajsko' kończy.

stoję na pustym peronie
tylko twój zapach w powietrzu
w objęciach własnego cienia
onieśmielone ciało okryła noc -------> tu też mi coś nie gra. brzmi jak minutę po - coś jak: było super ale zaraz po się spakowała i zniknęła ;)

trzask pędzących pociągów
przecina mózg jak sztylet ------> nadal będę doradzać wyrzucenie takich ogranych motywów bo psują

samotność rani trzewia ---> nie lubię osobiście słowa 'trzewia' więc mnie w tym miejscu odrzuca
w dali bluszcz otulił drzewa

Poza tym Sfinksie drogi - to bardzo typowy obrazek, więc jeśli sięga się już po taki temat - trzeba go ująć w jakiś zaskakujący sposób, coś takiego z nim zrobić, by czytelnik nie miał wrażenia, że to nic nowego, że takich kawałków już czytał tysiące.

Poza tym pozostało mi po lekturze pytanie: no i co z tego? Cierpiętnik taki jak miliony innych. Po co autor właśnie o nim pisze? Co chciał przekazać? - Odpowiedzi nie znalazłam w wierszu.


Serdecznie :)
LadyC

PS
Ty to masz ze mną los :D
Uff ...
Marudnam i wymagająca ;))

Sfinks13

Sfinks13

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Witaj LadyC no ciekawy komentarz jak zawsze. Jednak odpowiem Ci tak co wynika z tego wiersza. Nie pozwól by twoje życie przykryły chwasty i dot to miłości czy przyjazni w tym wierszu. Jednak może dot wszystkiego, gdyż wybór ma każdy człowiek ale nie musi być zły. Mówisz typowy obrazek, a nie umiesz nic wywnioskować, to chyba raczej nietypowy, gdyż nic? Pozostaje pytanie czym lub kim jest podmiot?

Jak mogłaś? Podarte uczucia! w takim zapisie zapewne nic nie będzie brakować

Dziękuję za wnikliwy komentarz i odwiedziny buzka

serdecznie i ciepło

13

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Modlitwa Wigilijna

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Marek.zak1 dziękuję Marku
    • Kwiatuszek
      Magia świąt – czy jestem fiutem?

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Mikerreq
      Wigilia Pustego Krzesła

      Przez Mikerreq · Opublikowano

      Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • violetta
      Wakacje

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • KOBIETA
      Wakacje

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...