Niezatarte wspomnienie

[Teresa Wit]

Mój dziadek
był zapachem tytoniu
i rozkopanej ziemi.
Był dłonią, która zbierała
dojrzałe owoce w sadzie.
Był głosem pociechy
w przygasłym ogniu
młodzieńczych lat.
Był wiosenną radością
ukwieconej łąki, rodzących się zbóż.
Był żaglem unoszącym do
bezpiecznej przystani.
Był powiewem świeżego chłodu
w upalnych promieniach słońca.
Był kominkiem, który ogrzewał
wszystkich dookoła.
Pozostał diamentem
wspomnień i jasnym płomieniem,
co rozjaśnia moje ścieżki
życia do dziś.

[Fly Elika]

ładny wiersz, dla każdego dziadek dający jakieś światło
dużo znaczy i oby to dobrze znaczyło

[wanesa_ciska]

MYŚLĄ pamięcią sprawiamy ,ze takie osoby są gdzieś w nas ,też mam taka osobę o której
często wspominam ...pozdrawiam

[Teresa Wit]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Życzyłabym każdemu dziecku takiego dziadka jakiego miałam, człowieka o którym nie można zapomnieć.
Pozdrawiam

[Teresa Wit]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawda żyją w nas - nigdy obok.
Pozdrawiam

[a.adamek elikowski]

A to ładne, mój dziadek był jaki był.
Wspominam go dobrze, nie miał łatwego życia :))
he, nawet wcale.