,,Tęskniąc"

[Sonia Jackowska]

Z tęsknoty...
rodzą się słowa śmiałe.
Z tęsknoty...
płyną łzy.
Już Ciebie widzę.
Ja - niewidoma.
Ustami poznam,
że Ty, to Ty.
Poczuję Ciebie
muśnięciem dłoni.
Przelotnym ciała dotykiem.
Nie patrząc - widzę.
Nie widząc - patrzę.
Patrzę na Ciebie
w zachwycie...
Duszą - szaleńczo roztańczoną,
tańczę namiętną rumbę.
Chwycisz mnie przecież
w swoje ramiona.
Powirujemy! Cudnie!
Wiatrem niesieni
w przestrzeń nieznaną.
Gdzieś...!
Ponad lekkość obłoków.
Nie pytaj o nic.
To tylko chwila.
Płyniemy, toniemy
w mroku.
I ja też milczę.
Jest tylko cisza.
Przecież zamknąłeś mi usta.
W tańcu zgasimy
nasze tęsknoty
i wypełnimy pustkę.
Nie bój się!
Czuję Twoje dłonie
i ciała rozpalone.
Wędruj! Poznawaj!
Aż deszcz rozkoszy
spłynie, ugasi płomień!
Niesiemy siebie
wśród kolorów.
Gramy zmysłową muzykę.
Jeszcze przebiegnę
Alejki Rozkoszy!
Lekko zatańczę!
Do świtu!
Aż zasną cicho
nasze oddechy,
lecz nie rozplotą się ciała.
Aż szept usłyszysz
w blasku świtu:
Ty - przy mnie
ja - Twoja, cała...

[Anna_Para]

Soniu, jak mi się to pięknie przeczytało! Prawie płynnie, rytmicznie, lirycznie! Od połowy do końca wiersz jest zdecydowanie lepszy! Rozkoszny...hmmm, taki, wiesz...Pozdrawiam. Acha! Tytułów własnych wierszy nie bierz w cudzysłów!