Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pointa - mówię, że ta forma pisania słowa puenta jest mi bliższa, bo kojarzy się z kropką na końcu wiersza :)) tylko tyle, trochę odjechałam od tematu. zygzak zakończony kropką - w skrócie :)
Ach, to o formie zapisu - mowa! Chyba jednak muszę kogoś zwolnić:)
  • Odpowiedzi 45
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pointa - mówię, że ta forma pisania słowa puenta jest mi bliższa, bo kojarzy się z kropką na końcu wiersza :)) tylko tyle, trochę odjechałam od tematu. zygzak zakończony kropką - w skrócie :)
Ach, to o formie zapisu - mowa! Chyba jednak muszę kogoś zwolnić:)

proponuję zwolnić tempo ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wiem, ja też mam tę świadomość, ale czasem mnie coś poniesie na grunt refleksji nad...
na taką krótką chwilunię ulotną, malutkie zachwianie
i dziękuję za zrozumienie

:)
Opublikowano

dla mnie trochę za prosty, za mało tu poetyki, poparłabym pomysł Rachel z tą rzeką lub osiką lub czymkolwiek, co nada mu trochę więcej, hmm, "poezji". Jakiś wymowniejszy obrazek, ciekawsze metafora... Póki co, takie tam, zwykłe przemyślenia, ubrane w enterozę. Coś tu jest, coś wartego zachowania, tylko może w nieco innych słowach. Rozumiem rozczarowanie warsztatem, ale to nie zmienia mojego poglądu, ze wiersz za wcześnie trafił do zetki.
pozdr aga

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




osika była w nagrobku, ale się w porę rozosikowała.
wiersz miał być prosty, nie potrzeba mu nadmiernej poetyki jest prowadzony jedną ciągłą kreską zakończony pointą i tak jest dobrze. nie do zmiany i nie na warsztat. może się nie podobać, rozumiem, w ogóle jestem w stanie wiele zrozumieć :)

dzięki
/b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




osika była w nagrobku, ale się w porę rozosikowała.
wiersz miał być prosty, nie potrzeba mu nadmiernej poetyki jest prowadzony jedną ciągłą kreską zakończony pointą i tak jest dobrze. nie do zmiany i nie na warsztat. może się nie podobać, rozumiem, w ogóle jestem w stanie wiele zrozumieć :)

dzięki
/b
to chyba muszę ograniczyć swoje wypowiedzi po twoimi wierszami do 'podoba się/nie podoba się', ew. +/-, co oczywiscie da się nawet nie tyle zrozumieć, co zrobić.
niniejszym
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




osika była w nagrobku, ale się w porę rozosikowała.
wiersz miał być prosty, nie potrzeba mu nadmiernej poetyki jest prowadzony jedną ciągłą kreską zakończony pointą i tak jest dobrze. nie do zmiany i nie na warsztat. może się nie podobać, rozumiem, w ogóle jestem w stanie wiele zrozumieć :)

dzięki
/b
to chyba muszę ograniczyć swoje wypowiedzi po twoimi wierszami do 'podoba się/nie podoba się', ew. +/-, co oczywiscie da się nawet nie tyle zrozumieć, co zrobić.
niniejszym


nie, tyle, że wiersz jest wymęczony dokumentnie zarzutami o braku upoetyzowania a nikt nie dostrzega prostoty, która go charakteryzuje i dlatego już mi trochę ręce opadły. wiersz nie jest genialny, wiem.
miło Cię widzieć pod wierszem.
każdy komentarz zabieram ze sobą jako pewną przestrogę, z pewnością się przyda w przyszłości.

dziękuję za wizytę i pozdrawiam
/b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Migrena  to zdanie przypomniało mi Mamę- bo kiedyś zapytałam czy kocha mnie tak samo jak moją Siostrę. Powiedziała prawie jak Ty- że palce u ręki gdy się zranią- jeden albo drugi boli tak samo.   A potem Twój wiersz mnie porwał bardziej. Miłość. Zwycięża wszystko. Taka miłość. I trwa. Gdy świat się kończy. Ona Trwa. Piękny- i wwierca się aż do trzewi  
    • W koszu świat się mieści - myśleliście, że śmieci !
    • @Marek.zak1 Marku, to nie tak... w naszym pięknym kraju jest teraz jeszcze większa bieda niż materialna. Bieda moralna. wchłaniamy jak gąbka wodę wartości,które zawsze nam były obce aby dogonić Zachód. Ale w czym jesteśmy gorsi ? że nie mamy związków partnerskich i legalizacji aborcji na życzenie? Lewandowski jest nielubiany nie za to,że strzela bramki za granicą a za to,że nic wielkiego nie zrobił dla polskiej naszej reprezentacji. Jako kapitan zawiódł na całej linii. Odmawia gry w ważnych meczach Polski bo jest zmęczony a przecież jego koledzy też grają za granicą i też mogą być zmęczeni ale grają...W naszym kraju jest wiele do zrobienia i nie do naprawienia metodami tego rządu, który burzy to co poprzednia władza zrobiła przez 8 lat.Bo rewitalizacja to nie burzenie tylko ratowanie dobra. Reanimacja to nie dobijanie pacjenta. Mimo wszystko pozdrawiam ciebie serdecznie @Migrena bardzo dobry wiersz, porusza trudny ale aktualny temat. nie bójmy się pisać jak jest naprawdę bo ukrywając fakty stoimy po stronie tych, którzy je przeinaczają wyłącznie na własny użytek.
    • Wróciłem. Nie jak człowiek jak język ognia wracający do żrenicy popiołu. Nie do miejsca, do ciebie, do skóry, która mówi moim dłoniom, jak rzeźbić ciszę w temperaturze krwi. Byłem tam, gdzie tlen ma smak piasku, gdzie wiatr uczy języka rozpadu, a noc trzyma za gardło i nie puszcza. W górach, gdzie człowiek oddycha szczelinami płuc, a gwiazdy są jak porzucone oczy co widzą wszystko, nie pokazując nic. Ale wróciłem. Na kolanach snu, do ciebie, do wnętrza twojego zapachu, który przesiąkł mi w paznokcie i nie chce odejść nawet w ogniu. Twoje spojrzenie rozkłada mnie na części, na mięsień po tęsknocie, na kość po dotyku. To nie wzrok, to skalpel, którym rozcinaz przestrzeń miedzy naszymi ciałami. Nie chodzę już unoszę się, bo grawitacja twojej obecności to język bez słów. Każdy mój krok to ułamek ciebie naciągnięty na stawy. Nawet milcenie między nami jest wilgotne jakby ktoś wyjął głos z gardła i zanurzył go w tobie. Oddycham tobą. Nie jak powietrzem jak modlitwą kradzioną podczas wstrząsa. Każdy twój oddech to żyła, którą moje ciało próbuje odnaleźć językiem. Gdy mówię, słowa mają twoją temperaturę. Gdy milczę, to tylko dlatego, że chcę, by cisza stała się kolejnym narządem między nami. Nie potrzebuję twoich słów potrzebuję twoich nerwów. Chcę mówić przez twoje pory, chcę zapamiętać cię od wewnątrz, tak jak lustro pamięta twarz nawet po stłuczeniu. Kocham cię jak rana kocha palec, który w nią wchodzi, żeby sprawdzić, czy boli. Nie z czułości z konieczności trwania. Nie proś mnie, żebym się zatrzymał. Zrobiłem z twojej obecności dom, z twojej skóry  instrument. na którym nie da się zagrać bez krzyku. Nie musisz mnie kochać. Wystarczy, że przy mnie oddychasz ciepłem po burzy. A ja będę kochał cię tak długo, jak długo świat nie nauczy się mojego imienia bez twojego oddechu.  
    • @Alicja_Wysocka mam nadzieję, że dobrze się spało :) w tym wierszu już nie będę nic zmieniać, ale na pewno przyda mi się to na przyszłość, bo szukam właśnie takich rymów, które współgrają, ale nie brzmią prawie tak samo. A mi bardzo trudno takie znaleźć, także dzięki za ściągę :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...