Homo sum ?

[AnDante]

Kim jestem i po co ? Hej , Ty , tam na górze !
Kim jestem – znów pytam – nie ma odpowiedzi.
Kim jestem – jak szalbierz prawdę z fusów wróżę,
czym wzrósł nad poziomy, czym wciąż wśród gawiedzi ?
Niemądry, nieważny, uwagi niewarty ,
robak ludzki, stawonóg, hardy i uparty.
Uparty ? Nie, proszę, odpowiedz mi Boże,
przecież wiem, że słyszysz, przecież wiem, że możesz !

I tak dokonawszy pokornej spowiedzi
stoję, błagalnie wznosząc swe ramiona,
na winy wyznane czekam odpowiedzi,
grzesznik skruszony, dziecię Laokona .
I trwał tak będę, rzeźba skamieniała
czekając Twej łaski, gestu zrozumienia ,
jeśliś mądry, Boże, dobry i wspaniały
nie możesz przecież serca mieć z kamienia.

Nic. Cisza. Milczenie. Dowód Twej pogardy?
Niczym dla Ciebie moje człowieczeństwo ?
Ni słowa, ni znaku. Jakżeś Boże twardy!
Czy jam naprawdę na Twe podobieństwo ?

Nie.! Nie uwierzę, ja tutaj na ziemi
wyciągam puste dłonie bez gwarancji ze mnie,
Ty drogą nieznaną, ścieżkami krętymi,
wciąż mi przysyłasz, z uporem, daremnie
instrument bez instrukcji , ślepy, głuchy, niemy
co nieporadnie w cztery strony kroczy,
pytając z rozpaczą : dokąd my idziemy ?
Czy prostą iść drogą, czy z tej drogi zboczyć ?
Czym życie jest dla mnie , a czym ja dla życia ?
Czy w nierozpoznanej nurzając się cieczy
ja , marna istota , odnajdę sens bycia,
co wizjom koszmarnym odważnie zaprzeczy ?

Pytania . Gdzie odpowiedź ? Ogarnia mnie trwoga,
wciąż szukam odpowiedzi, lecz jej nie znajduję.
Czy z Bogiem jej szukać, czy może bez Boga?
Nic nie wiem, wzrok pusty, niczego nie czuję,
tak było i będzie, płyną nasze cienie,
prawdy wciąż szukamy, a ona gdzieś znika.
I prawda i rozum .Więc po cóż istnienie?
Czyś stworzył mnie, Panie, na schizofrenika ?