Pokój

[Dama Kameliowa]

Stoję pośrodku pustego pokoju
Wkoło taka cisza,że aż
strach ją zmącić
Jedwabna sukienka,
zsuwa się z mego ciała
Odkrywa bladą skórę
Wszędzie pełno blizn
Krwawych śladów
Bezgłośnie podchodze do lustra
Podnoszę głowę,spoglądam
w lustro....
Patrzę i patrzę,i nic ,
nie widzę....Nie widzę
już siebie,
dostrzegam jedynie cień
osoby,którą kiedyś byłam
Spuszczam wzrok,
i po chwili słyszę
jak moje łzy,
uderzają o podłogę
Przerażona ,nie wiem co robić
Osuwam się na ziemię,
i płaczę,mój cień,
szydzi ze mnie
Przysuwam się do lustra,
i uderzam......
Miliony szklanych kawałków,
wbija sie w moje ciało,
Znów płynie krew
Uciekam w kąt,
kulę się,i dalej płaczę
Zaczynam się trząść,
Podłoga zmienia swą barwę
Wstaję,biorę sukienkę,
ocieram łzy,
wychodzę,trzaskam drzwiami
Zamykam pokój na klucz
wracam do rzeczywistości
jak gdyby nigdy nic.....
Wciąż czekam na
nadziei głos....

[bazyl_prost]

i tak się swiatło zamotało
nie nie linijką
nie nie magnesem
bóle odeszły
bóle zostały
i koszmar
i koszmar
i koszmar
trzy kosze