Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Otwórz, Adamie

Koral Ina
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Koral Ina

Koral Ina

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Moje manifesty feministyczne
Tak silne i czerwone
Pękają bo
On
Zaczynam rozpracowywać mechanizm Adama
Który stoi tuż obok mnie
Mówi do mnie
A potem niespodziewanie milczy
On
Zastanawiam się na siłą pożądania
Nad typem miłości
Nad kobietą widzianą oczyma Adama
Nad podejściem do uczuć
A On
On ewidentnie próbuje mi przekazać, że o żadnych uczuciach
Mowy być nie może
Bo on tylko gra
Bawi się szmacianą lalką
Czteroletni chłopiec
Niewiedzący jeszcze nic o życiu
a jednocześnie twardy jak
kamienny blok
On
określa się mianem
Kurwy, która ma wyrwać mi serce
Palcem w moim gardle...

Ciekawe kim tak naprawdę jesteś Adamie
I czemu mimo wszystko kusisz się
na zerwane przeze mnie jabłko

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Razem

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius tak jakoś, to jest przejściowe:)
    • nieporadnik
      Katon przeżywa. A wy, że z RP? No.tak.

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      O, to to! 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Patrzę na ciebie...

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witaj -  bądź kapryśną  ale sobą  a nie będziesz  tylko ozdobą  - czysta prawda - być sobą -                                                                               Pzdr.
    • Sekrett
      Łąka

      Przez Sekrett · Opublikowano

      Na łące porośniętej czupryną mniszków lekarskich kiełkuje we mnie nieświadomość. Obserwuję, jak słońce chowa się za horyzontem, wszechświat staje się przedłużeniem mojego spojrzenia.    Martwię się, czy zdołam pojąć wszystko, co mnie otacza zanim wyrzucą mnie stąd z hukiem. Nagle pochyla się ku mnie dmuchawiec - chyba szaman - i po szamańsku stary mnich zaczyna dziwnie radzić:    “Nie ma się czym tak martwić: nie musisz wiedzieć wszystkiego, W przyrodzie roi się od niewytłumaczalnych zjawisk, cudów i zagadek, a lwia część z nich nigdy nie była przedmiotem ludzkiego poznania".   A ja wzdycham “Meh” - tym westchnieniem zdmuchuję dmuchawca, rozsiewając pyłek jego egzystencji po trawach. Może i część świata pozostanie tajemnicą, lecz nie wiem, która - więc badam wszystko.    A mniszki wokół kręcą głowami, wcześniej spokojne, teraz za to w bukietach rozzłoszczone niby hydry kąsają mnie kolejno oświeceni hipokryci celują we mnie aureolą.      Znowu muszę wstać, otrzepać się z blasków tyci pyłków  Wyruszyć w drogę, żeby, najlepiej jeszcze przed zmrokiem,  znaleźć jakąś inną lepszą łąkę - najlepiej taką,  na której będę mile widziana.    Na której będę mogła się rozłożyć, żeby na niej badać kwiaty - nie z nimi rozmawiać,  wątpić w kwiaty, stwierdzać kwiaty, testować pyłki, kreślić i nazywać wyświetlane na niebie gwiazdozbiory.
    • DawidMotyka
      Na skraju lasu gdzieś domek śpi

      Przez DawidMotyka · Opublikowano

      na skraju lasu gdzie domku serce śpi las rośnie często samotnie słonko jaśnieje nie puka do drzwi wygląda to jak osamotniony dom w zabitym oknie od dawna tu nikt nie przychodzi choć pnie wciąż szukają chleba ptaszki śpiewnie bo ktoś tu moknie gwiżdżą czy można tu zjeść coś obok drzewa raz ktoś przychodzi tu nie mówiąc nic sprawdza swój stan w swym makijażu i tylko słowo za jakiś czas co godnie ktoś prysł rozchodzić się będzie w jesiennym cmentarzu na skraju drzew spadające liście wiatr delikatnie gładzi swe korony nikt nie zagląda tu od dawna rzeczywiście a świat przecież pięknie jest tu zdobiony lecz może ktoś tu jeszcze powróci by sprawdzać swe domu lasu dobrodziejstwa powróci tu duch tego trzosu znów jako spełniony gdzie będzie pachniał z grzybów swego jestestwa

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...