Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie drażnij mnie, nie zaprzątaj myśli namiętnie.
Ja nie przyjmę tej doskonałej postaci.
Zawsze ten krok do tyłu postawię.
A Ty żyj tam, gdzie czasu nie stracisz.

W głowie kreuje się wyobraźnia śmieszna.
Ona ściska me serce ukryte...bo tylko mój to stan.
Dryfuję po brzegach myśli do wykrzyczenia...
Zniszczą mnie w końcu bo nie swoje marzenia kradnę...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Przepraszam, ale tak to mniej więcej widzę.
Zaznaczam, że to tylko moja sugestia...
osobiście okroiłabym to jeszcze bardziej, ale...

Nie drażnij mnie, nie zaprzątaj myśli namiętnie.
Nie przyjmę tej doskonałej postaci
i zawsze krok do tyłu postawię,
a Ty żyj tam, gdzie czasu nie stracisz.

W głowie kreuje się wyobraźnia śmieszna.
Ona ściska za serce, bo w nim ukryty stan
dryfowania po brzegach nie wykrzyczanych
zniszczą mnie w końcu kradzione marzenia.


skojarzyło mi się z "i chciałabym i boję się" :)

serdecznie pozdrawiam
Opublikowano

Po co ta interpunkcja. Kropki jak w telegramie krzyczą STOP! zatrzymaj się. Potem możesz się powoli rozpędzać do następnej kropki. Nigdzie nie dojedziesz, jeśli co sekundę każą stanąć.

Te wielokropki jak w wierszu EMO. Interpunkcja (ba! nawet wersaliki) zniewala autora i uniemożliwia mu stosowanie ciekawych technik.

Kobiety! Palcie staniki! Poeci! Porzućcie interpunkcję!

Wyzwól się z gładkiej, równej i uporządkowanej formy, gdzie każda "zwrotka" zawiera tyle samo wersów. Pozwoli Ci to na wzmocnienie pointy, chociażby przez proste przeniesienie:

[quote]dryfuję po brzegach myśli do wykrzyczenia
zniszczą mnie w końcu

bo marzenia kradnę
nie swoje

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...