Czasokres

[Ulla]

Gorzki błękit usiadł za mym oknem
rzuciłam kamień
Przepiórki poderwały się do lotu
Tak ja – wczorajsza iskra świtu – zaspałam,
Dziś przegapiłam początek...

Galopem czarnych,
głęboko porywistych płacht
nadjeżdża Noc na czarnym siodle
Czas się nie cofa – My to czas

Noc, grom błękitu, płachta, świt
Czas zapomina
wczoraj był dziś...
Dziś jest na nowo
Jutro – świt
Noc, płachta, błękit

reszta - Nic

[Catalina Acosta]

Przeczytałam Pani wszystkie - trzy wiersze.
Dużo w nich błękitu - w jednym otchłań błękitna, zdaje się, tu gorzki błękit. A ja ostatnio wole róż...cóż...
Pierwsza zwrotka nawet mnie zachęciła, coś się dzieje - brutalnie kamieniem w ptactwo...przegapiony początek - to nic nowego, ale ładne.
Potem grom błękitu, uff...noc i noc, dziś i dziś...
błękit znów, nic...
Tak jakoś...można lepiej.
Czekam na lepiej,

Cmok (sic!)
Cat

[Ulla]

Dziękuję, to cenne uwagi. Nie mogę nic obiecać, ale może niedługo będzie lepiej, weselej ..? Wszak „po nocy przychodzi dzień...”
Pozdrawiam,
Ulla