Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie przeczę, lubię kiedy mnie chwalą,
no lubię.... nic już nie poradzę,
jak lukrowane duby mi smalą,
to radość wewnątrz tak mnie rozsadza,
i tak gwałtownie rośnie mi ego,
że kwitnę !
rosnę !
nie oddam tego
za żadne skarby, żadne pieniądze,
ani za piwo, ni flaszkę wódki,
bo rozsadzają mnie twórcze żądze,
dzień mi się stale wydaje krótki,
pomysły nowe, co raz to lepsze
i tworzę,
piszę,
wierszyk za wierszem,
słowo za słowem,
strofa za strofą,
juz zdanie nowe
i zwrotkę nową,
pyszną przerzutnię
i paralelę,
tutaj wers utnę,
tam słów zbyt wiele,
średniówkę skrócę
i rytm poprawię,
rymy odwrócę,
wersy przestawię...

Ech, jak pisanie
pięknie mi leci,
już prawie ranek...

kosz pełen śmieci ??

Opublikowano

Boże mój Boże
co za grafoman zajadły nienasycony i pazerny
rozgadany gawędziarz
i jeszcze chwalenia domaga się
żeby coraz więcej nasmarować tych porymowanych mądrości swoich

no ślicznie i lekko Ci ta pisanina wypływa na boki i wokoło
obryzgał całe towarzystwo
pozdrawiam

Opublikowano

Jeśli ktoś robi coś poprawnie, solidnie, z polotem, nie ma nic złego jeśli zdaje sobie sprawę z własnych zdolności, ze swojej świadomości.

Ty popełniasz błędy. Oczywiście, aspekty pasują. Zaczynamy.

Powtórzenia. To jest Twoja bolączka - a skoro "smalisz" o chwaleniu, a zwłaszcza, gdy inni - błędnie - widzą to, czego nie ma, warto otworzyć wkońcu oczy.

Zaimkowe, epitetowe, czasownikowe. I gdzie ta maestria? Chyba, że jest to satyra na próżność, wówczas jestem gotów przymknąć oko na to i owo.

To że potrafisz jakoś klecić zdania, wiemy, bo niemal każdy to tutaj potrafi. I Ci powyżej 3000 komentarzy i Ci po 1. To nie ma znaczenia. Żeby coś pisać, trzeba wiedzieć po co. Niby tutaj wiedziałeś, ale mogłeś zrobić to lepiej. Więc bierz się bracie do roboty i nie świętuj chwalenia, które jest złudne...

Cenię ironię, nieźle wykończone.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No i dobrze, odetchnąłem, bo już się bałem, że nie doczytałeś Michale do końca, spiesząc do wytknięcia mi błędów.
Na początek małe wyjaśnienie - nie byłem , nie jestem i nie będę poetą. Nie ta natura.
Jeśli już miałbym sie jakoś charakteryzować, to określiłbym się, jako rymujący kandydat na satyryka.
Satyra rządzi sie nieco odmiennymi prawami, niż poezja. Przyznam, nie interesuje mnie, czy rym jest gramatyczny, czasownikowy ( oczywiście bez przesady i tzw. rymowego prymitywizmu), czy dokładny, przybliżony itp. Wiersz ma się czytać lekko i płynnie, być poprawnie po polsku skonstruowany , nieść pewne, czasem ironiczne, czasem humorystyczne przesłanie( może przesłanie to zbyt dużo, powiedzmy treści) i wywołać uśmiech czytelnika. Nie twierdzę, że mi się to zawsze udaje, ale staram się i z uwagą przyjmuję wszelkie , a krytyczne szczególnie , wskazówki komentatorów.

Nie jestem wolny od ludzkich słabostek i pochwały mnie ( jak każdego, mniemam) cieszą, ale nie przykładam do nich nadmiernego znaczenia, a przede wszystkim nie generalizuję. Co podoba się Pani A nie musi podobać się Panu B i na odwrót, tak, że nie ma obaw, pochwały mnie nie zepsują, a wierszyk jest po prostu ironicznym spojrzeniem na zadufanego nieco w sobie „twórcę” i – mam nadzieję – nienajgorzej napisany, choć zapewne w poczet wielkiej poezji nikt , łącznie ze mną, zaliczyć go nie zamierza.

Ale, jeśli o wielką poezję tak trudno, to może czasem i niezłym rzemiosłem można się troszkę pocieszyć ;)

Pozdrawiam 
AD

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wiosenne burze i deszcze  są jak oddech Kaczuchy bzy tak upojne jak wino odległe  słoty i pluchy galaktyka się mieni srebrzystymi gwiazdami a Pankracy woła... w mordę i nożem pasikonika! czuj czuj czuwaj rozlega się dokoła a małpka sobie...fika!
    • wszystko wygląda inaczej kobiety gorzej problemy lepiej tylko dotrwać do rana   jest taki sposób idzie się mostem dotykając coraz zimniejszą dłonią żeliwne latarnie skąpane w poświatach a przy ostatniej zwiniętą pięścią walić należy tępe krawędzie aż poczujesz sympatię do świata   powinno wystarczyć do rana nie skończysz w pętli nie skoczysz  
    • @MIROSŁAW C. Jest takie podejście, że do odbioru obrazów nie potrzeba przygotowania – można na nie spojrzeć jak na krajobraz, a do tego każdy jest zdolny. Przy tym obrazie rozum z przyzwyczajenia coś składa, ale w końcu przechodzi na odbiór.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • @Naram-sin Twoja odpowiedź jest jak zgrabnie przystrzyżony żywopłot – elegancka, ale pozbawiona życia. Tak bardzo chcesz sprowadzić wszystko do formy, że zatracasz sens, dla którego ta forma w ogóle istnieje. Twoje podejście przypomina nauczyciela, który zamiast słuchać, co uczeń próbuje wyrazić, skupia się wyłącznie na poprawnym użyciu przecinków.   Piszesz, że nie dyskutujesz z treścią – i jednocześnie poświęcasz cały akapit na jej wyśmianie, próbując przykryć ironią i estetyczną wyższością własny brak zrozumienia. Mówisz, że forma jest słaba – może i nie jest perfekcyjna, ale jej celem nie była akademicka precyzja, tylko przekazanie emocji i myśli, które nie mieszczą się w twoich estetycznych ramach.   Wypominasz mi „trąby jerychońskie”, a sam nie dostrzegasz, że twoje litaniowe ciągi zdań też grzmią – tylko w tonacji mentorsko-nudzącej. Mam pełną świadomość, że używam słów takich jak „przebudzenie”, „katusze”, „kajdany” – i robię to nie dlatego, że chcę bawić się w romantyzm, ale dlatego, że one oddają ten ciężar, który wielu dziś czuje. Jeśli dla Ciebie to tylko „rekwizyty z liceum” – świetnie, ale dla innych to może być język doświadczenia.   Piszesz, że gdybym „wyszedł z tym na ulicę”, uznano by mnie za pijaka lub niespełna rozumu – i tu właśnie pokazujesz swój największy problem: utożsamiasz konwencję z wartością. Prawda jest taka, że wielu ludzi, którzy wyszli na ulicę z „dziwnymi słowami”, zmieniło świat. A wielu, którzy siedzieli w fotelu i poprawiali innych, zostali zapomniani razem z pyłem swojej krytyki.   Dziękuję za opinię – szanuję ją jako odmienny punkt widzenia, choć zupełnie się z nią nie zgadzam. I radzę Ci jedno – czasem warto posłuchać, zanim się oceni. Bo jeśli dla Ciebie każdy głos brzmi jak „trąby jerychońskie”, to może problemem nie jest głośność – tylko Twoje uszy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...